… Πριν προλάβω ν’ ανοίξω το στόμα η ομήγυρις υπερψήφισε με ενθουσιασμό, ενώ εγώ σκέφτηκα, λίγο άσχετα ίσως, ότι τελικά δεν γίνεται δουλειά σ’ αυτήν την κοινωνία χωρίς να θυσιαστεί κάποιο ζωντανό ή να ξεπαραδιαστεί ο πρώτος άτυχος.
Κι ενώ είχε αρχίσει ήδη η κουβέντα για την επιλογή τής ταβέρνας ...
«Ναι, αλλά πώς θα τον πιάσεις;» πετάγεται πάλι η Λ., λίγο χαιρέκακα και σαν να μετάνιωσε για την ειλικρινή της κατάθεση, έδειξε με θεατρινίστικη κίνηση ψηλά τον κότσυφα, ο οποίος δεν ξεκολλούσε πια από τον πολυέλαιο, συνεχίζοντας την ηχηρή ατραξιόν, ατάραχος, στον κόσμο του, λες δεν τον αφορούσαν όλ’ αυτά, λες δεν βρισκόταν τόσην ώρα ήδη με το ένα πόδι στο τηγάνι…