Το κόκκινο χρώμα των λουλουδιών του κήπου της που λίγο πριν απολάμβανε έδειχνε τώρα να γίνεται βυσσινή αιματηρό και γκρι και να χάνει την ομορφιά του.
Μέσα στην απόλυτη ησυχία που της εξασφάλιζε αυτό το μπαλκόνι, που γι` αυτό ήταν και τ` αγαπημένο της, ένιωθε εκείνη την ώρα εντελώς μόνη, χαμένη στην προσπάθειά της να καταλάβει πώς γινόταν το κόκκινο να γίνεται αιμάτινο και απειλητικό. Το μόνο που μπόρεσε να κάνει ήταν ν` αλλάξει τη μουσική που από ώρα τώρα είχε τελειώσει και να βάλει ν` ακούσει το καινούριο της cd, που ήταν το Τρίτο κονσέρτο για πιάνο και ορχήστρα του Rachmaninof. Τα πάθη στη ζωή είναι μαγικά κι η Βέρα ζούσε μέσα σ` αυτό της μουσικής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]