Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789603446668
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Πως αναγνωρίζουμε μια γάτα; Πως της αποδίδουμε το όνομά της; Και πως η αντίληψη που έχουμε για τα πράγματα επηρεάζεται και εξαρτάται είτε από τη δομή του γνωσιακού μας εξοπλισμού είτε από τη δομή του γλωσσικού μας πλούτου; Θέματα, όπως το είναι και πως το αναγνωρίζουμε και μιλάμε γι` αυτό, η αντιληπτική κρίση και οι γνωσιακοί τύποι, η έννοια της αναφοράς, ο εικονισμός και οι υποεικόνες, αναλύονται, βασιζόμενα στην προ εικοσαετίας και πλέον θεωρία της Γενικής Σημειωτικής του Ουμπέρτο Εκο, ουσιαστικά για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση από το συγγραφέα. Στο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, τα προβλήματα της σημειωτικής συνιστούν και δένονται στενά με τα προβλήματα της γνωσιολογίας, ή, αν προτιμάτε τη σύγχρονη ορολογία, των γνωσιακών επιστημών. Πρωταγωνιστής και αφορμή για τον ιδιαίτερα πρωτότυπο τίτλο της συλλογής των δοκιμίων (`Ο Κάντ και ο ορνιθόρυγχος`) ο μικροσκοπικός ορνιθόρυγχος, που ισορροπεί ανάμεσα στο βασίλειο των θηλαστικών, των αμφιβίων και των ερπετών, κλονίζοντας και απειλώντας να ανατρέψει πολλές θεωρίες της γνώσης, όπως αυτή του ορθού λόγου του Κάντ. Ένα πολυσυζητημένο βιβλίο που έχει προδιαγράψει την πορεία του στο χώρο των φανατικών (και μη) της Σημειωτικής, πυκνό από τα νοήματα του πολυγραφότατου φιλοσόφου και στοχαστή, όσο και την έκδηλη πρόθεσή του να συνδυάσει το εύρος και το βάθος της μελέτης του με μια διάθεση αυτοσαρκασμού και ανατρεπτικού χιούμορ, ώστε να κάνει το έργο πιο εύληπτο και πιο ευχάριστο και στον λιγότερα μυημένο αναγνώστη.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Ουμπέρτο Έκο, δοκιμιογράφος, φιλόσοφος, κριτικός λογοτεχνίας, μυθιστοριογράφος, γεννήθηκε στην Αλεσάντρια του Πιεμόντε στις 5 Ιανουαρίου του 1932. Φημολογείται ότι το επώνυμο "Έκο" είναι το αρκτικόλεξο των λέξεων "Ex Caelis Oblatus", που σημαίνει "θεϊκό δώρο". Ακολούθησε σπουδές μεσαιωνικής φιλοσοφίας και λογοτεχνίας και έκανε το διδακτορικό του στη φιλοσοφία το 1954, ολοκληρώνοντας τη διατριβή του για τον Θωμά Ακινάτη. Από το 1988 ήταν πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Μελετών Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μαρίνο. Το 1965 εξελέγη καθηγητής Οπτικών Επικοινωνιών στη Φλωρεντία και το 1966 καθηγητής της Σημειολογίας στο Μιλάνο. Το 1971 το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια του προσέφερε τη θέση του τακτικού καθηγητή της Σημειολογίας και το 1974 ο Έκο οργάνωσε τον Διεθνή Σύνδεσμο Μελετών. Επίσης, ήταν διευθυντής του περιοδικού "VS". Στη διάρκεια της δεκαετίας του 70, άρχισε να γράφει τα μυθιστορήματα του, κάνοντας την αρχή με "Το όνομα του Ρόδου", που τιμήθηκε με το βραβείο Strega το 1981 και το Medicis Etranger το 1982, ενώ πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Ο Έκο περνούσε τον καιρό του με τη γυναίκα του και δύο παιδιά τους ανάμεσα στο σπίτι του στο Μιλάνο (ένα διαμέρισμα-λαβύρινθο με μια βιβλιοθήκη 30.000 βιβλίων) και στο εξοχικό του στο Ρίμινι. Γνώριζε άπταιστα πέντε γλώσσες, μεταξύ των οποίων αρχαία ελληνικά και λατινικά, που χρησιμοποιούσε πολύ συχνά στα βιβλία του, επιστημονικά και λογοτεχνικά. Από την αρχή της καριέρας του είχε κερδίσει πολλές τιμητικές διακρίσεις και έχει κάνει δεκάδες εκδοτικές επιτυχίες. Στις πραγματείες του συγκαταλέγονται: "Opera aperta" (1962), "La struttura assente" (1968), "Θεωρία σημειωτικής" (1975), "Lector in fabula" (1979). To 1980 εμφανίστηκε ως μυθιστοριογράφος με το "Όνομα του Ρόδου", το 1988 ακολούθησε το "Εκκρεμές του Φουκώ".
Έφυγε από τη ζωή στις 19 Φεβρουαρίου 2016 σε ηλικία 84 ετών.
(φωτογραφία: Isolde Ohlbaum)
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
