Σκεφτήκαμε να κάνουμε ένα τεύχος εκ θεμελίων διαφορετικό απ’ ό,τι συνηθίζεται και χωρίς τις απαραίτητες προδιαγραφές, ακόμα και για τα δεδομένα των μη συμβατικών εντύπων. Αφορμή ήταν το γεγονός πως αρκετές φορές λάβαμε κάποιο ποίημα ή ένα κείμενο και αυτός που το έστελνε επεξηγούσε δικαιολογούμενος για πιθανές ατέλειες, ότι «αυτό μου βγήκε στη δουλειά». Η αφροντισιά αυτή όμως συνήθως προσέδιδε και την ιδιαίτερη χάρη του. Είπαμε λοιπόν να το ψάξουμε και να πειραματιστούμε προς αυτήν την κατεύθυνση: Εν ώρα εργασίας, λοιπόν!
Στείλαμε mail δεξιά κι αριστερά, το είπαμε σε φίλους και γνωστούς και σε λιγότερο από ένα μήνα οι διαθέσιμες σελίδες μας γεμίσανε και αν είχαμε άλλες τόσες θα γεμίζανε κι αυτές. Πολλά κείμενα, πολλά σχέδια, πολλοί τρόποι έκφρασης αλλά, καμία επιτήδευση, καμία ματαιοδοξία και πάνω απ’ όλα: ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ!
Παρουσιάζουμε αυτό το τεύχος πιστεύοντας ότι καταδεικνύει πολλά για τον αθέατο, αλλά διαρκώς βαλλόμενο κόσμο της εργασίας. Γράφουν και σχεδιάζουν ελεύθερα, εκφράζοντας μια τεράστια γκάμα ψυχικών καταστάσεων, 51 εργαζόμενοι από διαφορετικούς εργασιακούς χώρους,. Από υπηρεσίες, σχολεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, λογιστήρια, δικαστήρια, τυπογραφεία, βιβλιοπωλεία, μέχρι και από πλοίο, ξενοδοχείο και λαμαρινάδικο της Λειβαδιάς υπάρχει συμμετοχή.