Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789607158178
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
`Via dolorosa` ή `ο Δρόμος του Σταυρού` είναι τα ονόματα που έδωσε η ύστερη των χριστιανών ευσέβεια στην πορεία του Πάσχοντος Χριστού από το Πραιτώριο μέχρι τον Τάφο. Η Αγία Γραφή και ιδίως η χριστιανική παράδοση απομνημόνευσαν με συγκίνηση τους σταθμούς αυτής της δραματικής και συνάμα σωτήριας πορείας. Οι φύλακες και οι προσκυνητές της Αγίας Γης επεδίωξαν να δηλώνουν τούτους τους σταθμούς με εξωτερικά σημάδια (στήλες, εντοιχισμένες πλάκες, δείκτες κ.λπ.), στους τόπους όπου βάδισαν για τελευταία φορά οι πόδες του Ιησού.
Τα σημάδια της μνήμης κατέστησαν σημεία λατρείας, σταυροδρόμια ευλάβειας των πιστών, οι οποίοι επανελάμβαναν τη διαδρομή κατά την Μεγάλη Εβδομάδα ή κατά την διάρκεια της ιεραποδημίας τους στα Ιεροσόλημα. Στους σημασμένους τόπους της προσκυνηματικής πορείας οι πιστοί στέκονταν να ξαποστάσουν, να φέρουν στη μνήμη τα γεγονότα που συνέβησαν εκεί και να προσευχηθούν. Μεταξύ 15ου και 17ου αι. διαμορφώθηκε στη Δύση η παράδοση περί δεκατεσσάρων (14) σταθμών ή `στάσεων` (statio) του Κυρίου, για τη διάδοση της οποίας πολύ συνέβαλαν μοναχοί Φραγκισκανοί. Τα θέματα των `στάσεων` αυτών ήσαν, κατά σειρά, τα εξής :
1. H καταδίκη του Iησού απ` τον Πιλάτο (βλ. Ματθ. 27, 24-26).
2. Η επίθεση του Σταυρού επί των ώμων του Χριστού (βλ. Ιωάν. 19, 16-17).
3. Η πρώτη πτώση του Iησού φέροντος το Σταυρό.
4. Η συνάντηση του καταδικασθέντος Iησού με την Παναγία.
5. Σίμων ο Κυρηναίος αναλαμβάνει να βαστάξει το Σταυρό του Κυρίου (βλ. Μαρκ. 15, 21· Ματθ. 27,32· Λουκ. 23,26).
6. Η συνάντηση του Ιησού με τη Βερονίκη (παράδοση ιερού Μανδηλίου).
7. Η δεύτερη πτώση του Iησού στην πύλη του κριτηρίου.
8. Ο θρήνος των γυναικών που ακολουθούσαν το Χριστό (βλ. Λουκ. 23,27-31).
9. Η τρίτη πτώση του Iησού στις υπώρειες του Γολγοθά.
10. Οι στρατιώτες αφαιρούν τα ενδύματα από τον Iησού (βλ. Ιωάν. 19,23-24).
11. Οι στρατιώτες προσηλώνουν το Χριστό στο Σταυρό.
12. Οι στρατιώτες υψώνουν το Σταυρό εν μέσω δύο ληστών `εις τόπον λεγόμενον Γολγοθά, ό εστιν Κρανίου Τόπος` (Ματθ. 27, 33).
13. Η Α ποκαθήλωση.
14. Η Ταφή του Κυρίου (βλ. Ιωάν. 19, 39-42).
Οι `στάσεις` αυτές, μέρος ενός `θρησκευτικού θεάτρου` στο οποίο συμμετέχει ο καθένας, αποτέλεσαν μόνιμο μέσο εποπτικής διδασκαλίας, πνευματικής άσκησης και μιμητικής αναγωγής στο Πάθος του Χριστού. Επηρέασαν βαθύτατα την ευσέβεια των λαών που τις οικειώθηκαν και τη λατινική λειτουργική παράδοση (Μεγάλη Εβδομάδα και Τεσσαρακοστή, επίσκεψη Αγίων Τόπων, κομποσχοίνι και καθ` ημέραν προσευχή, ζωγραφική απεικόνιση και αναπαράσταση της πορείας προς Γολγοθά με ισάριθμες `στάσεις` στο ύπαιθρο και σε ναούς), συγγραφείς και καλλιτέχνες. Ενέπνευσαν, τέλος, τον Paul Claudel (1868-1955), τον κορυφαίο χριστιανό ποιητή της σύγχρονης Γαλλίας, ο οποίος -τον Οκτώβριο του 1911- είδε στην πορεία του Iησού προς το Σταυρό την υπέρβαση του πόνου και του θανάτου, την προσαγωγή μας στο Θεό της καταλλαγής και της αγάπης, την αλήθεια της πίστης, τη σωτηρία όλης της Κτίσης. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
Τ.Κ. Παπατσώνης (1895-1976). Ο Τ[άκης] Παπατσώνης γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του Κωνσταντίνου Παπατσώνη και της Αικατερίνης το γένος Πρασσά. Μαθήτευσε στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και το 1913 δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στην εφημερίδα Ακρόπολις. Σπούδασε Νομική και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ως το 1920 και το 1927 παρακολούθησε μαθήματα οικονομικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Από το 1914 και για σαράντα χρόνια εργάστηκε στο Υπουργείο Οικονομικών φτάνοντας ως τη θέση του Γενικού Γραμματέα. Το 1928 έμεινε για μήνες στο Άγιο Όρος. Το 1932 παντρεύτηκε την Ευανθία Εμπεδοκλή με την οποία απέκτησε μια κόρη. Ταξίδεψε πολύ σʼ όλη τη διάρκεια της ζωής του και λόγω της εργασίας του και από προσωπικό πάθος (ενδεικτικά αναφέρονται εδώ τα ταξίδια του στο Βελιγράδι, την Κωνσταντινούπολη, την Ιταλία, την Πράγα, την Ελβετία, τη Γαλλία, το Βερολίνο, τη Δρέσδη, την Αγγλία, την Ισπανία, το Βουκουρέστι, τη Βέρνη, τα Καρπάθια, τη Νέα Υόρκη, την Κούβα, το Σικάγο, το Σαν Ντιέγο). Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εμπορικής Τράπεζας (1941), Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Πινακοθήκης (1953-1964), Αντιπρόεδρος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Εθνικού Θεάτρου (1955-1964), Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αισθητικής (1963 και 1966 αντίστοιχα). Τιμήθηκε με το γαλλικό παράσημο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής (1920) και με το πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1963). Το 1967 έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Πέθανε στην Αθήνα. Η πρώτη έκδοση ποιημάτων του Παπατσώνη πραγματοποιήθηκε το 1934 με την Εκλογή Α΄. Είχε προηγηθεί η δημοσίευση της πρώτης ελληνικής μετάφρασης της Έρημης Χώρας του Τόμας Έλλιοτ από τον Παπατσώνη στο περιοδικό Κύκλος και με τίτλο Ερημότοπος. Από το 1935 και για πέντε χρόνια συνεργάστηκε με την εφημερίδα Καθημερινή, όπου δημοσίευσε κριτικά δοκίμια. Το 1944 εξέδωσε την Ursa Minor . Ακολούθησαν η Εκλογή Β΄ (1962), το οδοιπορικό Άσκηση στον Άθω (1963), το ταξιδιωτικό κείμενο Μολδοβλαχικά του Μύθου, οι μελέτες Friedrich Holderlin, 1970-1843-1970 και Εθνεγερσία: Σολωμός, Κάλβος, και οι συλλογές δοκιμίων Ο Τετραπέρατος κόσμος (δυο τόμοι) και Όπου ην κήπος. Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνική μετάφραση και συνεργάστηκε με τα περιοδικά Ελλάς, Οι Νέοι, Λόγος, Λύρα, Μούσα, Πειθαρχία, Πρωτοπορία, Ρυθμός, Νέα Γράμματα, Νέα Εστία, Ελεύθερα Γράμματα, Χρονικά Αισθητικής κ.α. Ο Τάκης Παπατσώνης τοποθετείται από τους ιστορικούς της λογοτεχνίας στην ποιητική γενιά του τριάντα, ως μια ιδιαίτερη όμως περίπτωση που υπερβαίνει τις όποιες κατηγοριοποιήσεις. Υπήρξε ένας από τους εισηγητές του ελεύθερου στίχου στη μοντέρνα ελληνική ποίηση. Το ποιητικό του έργο χαρακτηρίζουν ποικίλες δημιουργικά αφομοιωμένες επιδράσεις και έντονα προσωπικό ύφος στα πλαίσια του μυστικιστικού και θεολογικού στοχασμού του. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Τάκη Παπατσώνη βλ. Άγρας Τέλλος, «Παπατσώνης Τάκης», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια 19. Αθήνα, Πυρσός, 1932, Γιάκος Δημήτρης, «Παπατσώνης Τάκης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 11. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Μουντές Μ., «Μικρό βιογραφικό διάγραμμα του Τάκη Παπατσώνη», Νέα Εστία 100, ετ.Ν΄, 15/11/1976, αρ.1185, σ.1484-1485, Φραντζή Άντεια, «Παπατσώνης Τάκης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 8. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988, και Τετράδια Ευθύνης 1.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Ο Paul Claudel γεννήθηκε το 1868 στο Villeneuve-sur-Fere (Aisne) και πέθανε το 1955 στο Παρίσι. Διπλωμάτης, δραματουργός και δοκιμιογράφος. Το 1946 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Το έργο του διαπνέεται από τον καθολικισμό. Έργα του: "Connaissance de L΄Est", "Poemes de guerre (1914-1916", "Le soulier de satin", "L΄ annonce fiate a Marie".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
