Είναι το 1991, η χρονιά της μεγάλης εξόδου των Αλβανών, κι ο Θεσάρ Λούμι, που έχει επιβιβασθεί σ` ένα πλοίο για να πάει στην ονειρική Ιταλία, παίρνει την απόφαση να επιστρέψει στην Αλβανία. Κι έτσι αρχίζει το ταξίδι της αυτογνωσίας του, το χρονικό του παραλογισμού, μιας ζωής που πέρασε στο «σοσιαλιστικό παράδεισο», όπου ορατοί και αόρατοι μηχανισμοί αναλαμβάνουν αυθαίρετα χρέη κριτή. Ο κόσμος του δεν έχει ήρωες. Τον κατοικούν ο φόβος και τα άδηλα μυστικά, η μιζέρια, το αλκοόλ, η βία και ο βιασμός. Κι ο ίδιος προσπαθεί να λυτρωθεί από το αίσθημα του τραγικού, ξεγλιστρώντας προς την ειρωνική αντιμετώπιση αυτής της μοίρας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]