Νύχτες χωρίς την Κάρυ
zoom in
Προσθήκη στα αγαπημένα

Νύχτες χωρίς την Κάρυ

Μια ιστορία για την έκτη Καρυάτιδα

Νίκη Δόλλη

13.90€ -32% 9.45€

Η Κόρη του Αντήνορα, το φημισμένο άγαλμα που δεσπόζει στο κέντρο της Αίθουσας των Αρχαϊκών, ανοιγόκλεισε απαλά τα μάτια της... μια φορά, δυο φορές... Σιγά-σιγά, σχεδόν ανεπαίσθητα, σήκωσε το δεξί της πόδι, ανασήκωσε ελαφρά το φόρεμάς της, τέντωσε τα δάχτυλα του ποδιού της, αργά αλλά σταθερά... πήδησε μ’ έναν γδούπο από το βάθρο της, στάθηκε όρθια στο ανοιχτόχρωμο μαρμάρινο δάπεδο.

 

Τις νύχτες, η Κόρη του Αντήνορα και τα υπόλοιπα αγάλματα στο Μουσείο δεν κοιμούνται.

Τρέχουν, παίζουν και κουβεντιάζουν για τα παλιά.

Μόνον που η Κάρυ λείπει…

Μια ιστορία για την έκτη Καρυάτιδα και το ζήτημα επιστροφής των μαρμάρων.

Το ζήτημα της Επιστροφής

 

Μεταξύ 1801 και 1803, ο Βρετανός πρέσβης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία Τόμας Μπρους, γνωστός ως λόρδος Έλγιν, αφαίρεσε και μετέφερε στην Αγγλία περισσότερα από τα μισά γλυπτά του Παρθενώνα.

Η Καρυάτιδα που εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο δεν έχει συμπεριληφθεί ποτέ στο επίσημο αίτημα για Επιστροφή. Αλλά το κοινό αίσθημα σχετικά με το θέμα του επαναπατρισμού των Γλυπτών του Παρθενώνα συχνά συμπεριλαμβάνει τη μοναχική Καρυάτιδα.

Η αντιπαράθεση για την απομάκρυνση των Γλυπτών άρχισε σχεδόν αμέσως μετά την αφαίρεσή τους από τους άνδρες του Έλγιν.

Η συστηματική διεκδίκηση του ελληνικού κράτους για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα άρχισε το 1982, όταν η τότε υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη έθεσε το θέμα στην UNESCO.

Κεντρικό επιχείρημα για την επιστροφή είναι η ανάγκη επανένωσης τμημάτων, που απομακρύνθηκαν βιαίως από ένα «ζωντανό» μνημείο, καθώς η διασπορά τους υπονομεύει τη δυνατότητα ανάγνωσης της αφήγησης της ζωφόρου. Τα Γλυπτά του Παρθενώνα αποτελούν μια μοναδική περίπτωση που δικαιολογεί τον επαναπατρισμό τους: πρέπει ο επισκέπτης να μπορεί να τα δει κάτω από το Αττικό φως (για το οποίο σχεδιάστηκαν) και το Μουσείο της Ακρόπολης παρέχει το ιδανικό περιβάλλον για την έκθεσή τους με θέα στο μνημείο απ’ όπου προέρχονται. Από ηθικής άποψης, ανήκουν στην Ελλάδα, αποτελούν στοιχείο της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας και η νομιμότητα της απομάκρυνσής τους αμφισβητείται.

Από την αρχή της διεθνούς κινητοποίησης για την Επιστροφή των Γλυπτών, έχουν εκδοθεί ανακοινώσεις από την UNESCO και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το ζήτημα έχει τεθεί προς ψήφιση σε κοινοβούλια παγκοσμίως και έχουν οργανωθεί σχετικά συμπόσια, συνέδρια και τηλεοπτικές συζητήσεις. Επιπλέον, έχουν σχηματιστεί διεθνείς και εθνικές επιτροπές για την επιστροφή τους και προσωπικότητες απ’ όλον τον κόσμο που έχουν δηλώσει δημοσίως την υποστήριξή τους στο αίτημα.

Το ζήτημα προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον γιατί περιλαμβάνει πολλές πτυχές: ηθική, δεοντολογία, πολιτική, πολιτιστική εξωτερική πολιτική, δικαιοσύνη και άλλες. Γι’ αυτό το λόγο, μάλιστα, χρησιμοποιείται συχνά σε διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα ανά τον κόσμο σε αγώνες επιχειρηματολογίας-αντιλογίας, τόσο γιατί είναι συναισθηματικά φορτισμένο, όσο και γιατί χρειάζεται ανάλυση από πολλές και διαφορετικές οπτικές.

Νίκη Δόλλη

Νίκη Δόλλη (Συγγραφέας)

Η Νίκη Δόλλη γεννήθηκε στην Αυστραλία και σπούδασε Κοινωνική Λειτουργός στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, Αυστραλία. Αρχικά εργάστηκε ως Εκπαιδευτική Λειτουργός/υπάλληλος σε Μη Κυβερνητικό Οργανισμό όπου ήταν υπεύθυνη για την υποστήριξη της συμμετοχής των γονέων στα σχολεία και κατά τη διάρκεια της θητείας της εκεί, έγραψε το πρώτο έγγραφο πολιτικής με τίτλο "Εκπαιδεύοντας άτομα με ειδικές ανάγκες σε μια διαπολιτισμική κοινωνία". Από το 1983 έως το 1985, εργάστηκε ως υπάλληλος Διοικητικός Υπάλληλος (Community Development Officer) στο Δημοτικό Συμβούλιο του Brunswick, όπου ήταν υπεύθυνη για την ανάπτυξη Εργασιακών Προγραμμάτων για τους ανέργους, τη λειτουργία των κοινοτικών κέντρων πολιτών, και την ίδρυση του πρώτου Συμβουλίου Εθνικών Μειονοτήτων για την περιοχή. Στη συνέχεια, ανέλαβε τη θέση της Διευθύντριας ενός ΜΚΟ, της Αυστραλο-ελληνικής Πρόνοιας, όπου ήταν υπεύθυνη για τη διαχείριση του προσωπικού και την υλοποίηση ενός προγράμματος συνηγορίας και ανάπτυξης πολιτικής για την κυβέρνηση σχετικά με τα δικαιώματα των μεταναστών. Η Πρόνοια παρείχε επίσης κοινωνική πρόνοια, υπηρεσίες σε παιδιά και νέους καθώς και σε ηλικιωμένους. Το 1989, προσλήφθηκε από το Υπουργείο Υγείας της Πολιτείας της Victoria ως Σύμβουλος για την βελτίωση της πρόσβασης των μεταναστών στις υπηρεσίες του συστήματος υγείας της ίδιας Πολιτείας. Στη συνέχεια έγινε διευθυντής του τμήματος για το θέμα αυτό, ενώ παρέμεινε δημόσιος υπάλληλος στο Υπουργείο Υγείας της Victoria έως το 1999. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, αποσπάστηκε στο Ομοσπονδιακό Υπουργείο Υγείας για να προετοιμάσει ένα εθνικό έγγραφο συζήτησης για την Πρόσβαση των Μεταναστών στις Υπηρεσίες Υγείας, ενώ πήρε άδεια (1994-1997)όταν διορίστηκε Διοικητικός Δικαστής σε θέματα μετανάστευσης και (εκδίκασης υποθέσεων τρίτου βαθμού). Το 1997, επέστρεψε στο Υπουργείο Υγείας της Πολιτείας της Victoria ως διευθύντρια σε ένα έργο της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης και των επτά Πολιτειών της Αυστραλίας, το οποίο στόχευε στη βελτίωση της δημόσιας υγείας (National Public Health Partnership). Επίσης, διετέλεσε πρόεδρος μιας ΜΚΟ που αντιπροσώπευε τις ανάγκες ανθρώπων διαφορετικής εθνικότητας με αναπηρίες. Το 1999 μετανάστευσε στην Ελλάδα και το 2000 προσλήφθηκε συνεργάτρια στον Οργανισμό για την Ανέγερση του Νέου Μουσείου Ακρόπολης όπου και εργάζεται μέχρι σήμερα. Τον Ιούλιο του 2005 διορίστηκε Συντονίστρια στο Κάθε Μέρα Πολίτης.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Ελένη Οικονομοπούλου (Εικονογράφος)


Εκδότης:
Τόπος Έκδοσης:
ΑΘΗΝΑ, ΚΟΛΩΝΑΚΙ
Τόμος:
1
Δέσιμο:
Χαρτόδετο
Σελίδες:
48
Διαστάσεις:
19x31
Βάρος:
0.171 κιλά

Αξιολογήσεις

Γράψε μια αξιολόγηση