...Άνοιξαν έναν λάκκο, για το μικρόσωμο κορμί της και τη μεγαλόσωμη ζωής της και σαν άγιο λείψανο, την φίλησε χίλιες φορές, ζήτησε την ευχή της και την απώθησε, σαν γυάλινη υπόσταση στο μνήμα της.      

Μάνα σε αγαπώ, θα σε αγαπάω πάντα και αντί σταυρού φύτεψε τη φλογέρα στο κεφάλι της, όπως την είχε παραδώσει η ίδια στο στρατιώτη, σαν ενθύμιο, σαν περιουσία, σαν μια απόδειξη αναγνώρισης καταγωγής.    

Αν η φλογέρα ζήσει, όσο ο ίδιος, άφησε ευχή στο δικό του γιο, να τον φέρει εδώ, στο ίδιο σημείο του μαρτυρίου, να την φυτέψει στο μνήμα του και να γράψει επάνω της, «Μια φλογέρα μπορεί να σώσει ένα παιδί»...