«Η Αυτοκρατορία του Σάργκον σαν αυτούσια αξία είχε εγκαταλειφθεί ο κόσμος της ύλης και των ιδεών της απλωνόταν ανέμελος και χαλαρός σαν ένα ξερό κιτρινισμένο φύλλο που μια ριπή του ανέμου αρκούσε για να το πετάξει μισοδιαλυμένο στις λάσπες. Οι υπήκοοί της είχαν υποστεί στο σύνολό τους την εξουδετέρωση και ήταν έτοιμοι να προωθήσουν τη διαδικασία και στους συμμάχους τους. Ο ιμπεριαλισμός και η εξερεύνηση του απέραντου και απάτητου αγνώστου ήταν έννοιες που οι Σαργκόνιοι τις είχαν αποποιηθεί από καιρό και τις έφτυναν με περιφρόνηση, περιφραγμένοι στα στενά όρια της εξουδετέρωσης. Κι εκεί πέρα ένας άνδρας φιλόδοξος και αδίστακτος! Πρόθυμος να τσαλαπατήσει τον κίνδυνο σαν να επρόκειτο για μια δηλητηριώδη παραφυάδα. Πάντοτε με το μέτωπο στραμμένο προς τ` αστέρια ενός άλλου Γαλαξία, και το ασυμβίβαστο πνεύμα του να θυμίζει έναν αναμμένο πυρσό ικανό να φωταγωγήσει και συνάμα να πυρπολήσει. Συνδύαζε την ευφυΐα του κορυφαίου επιστήμονα και την κτηνωδία του αμετάβλητου πολεμιστή. Ήταν ο Ντράιζεν με όραμά του μια νέα μιλιταριστική Αυτοκρατορία, δίχως ημίμετρα και περιορισμούς!».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]