Η ιστορία των νεότερων χρόνων της Καλύμνου, δηλαδή στους αιώνες της ιπποτοκρατίας (1314-1523) και της τουρκοκρατίας (1523-1912), είναι ιστορία κοινωνικών αγώνων και ταξικών συγκρούσεων. Τα `προνόμια` του λαού στην υγεία, την παιδεία και την πολιτική εκπροσώπηση κατοχυρώθηκαν από την εποχή των ιπποτών, αναγνωρίστηκαν επί τουρκοκρατίας και θεσμοποιήθηκαν από τη δημογεροντία Καλύμνου, υποχρεωτικά, ως κοινωνική πολιτική. Η κυριαρχία της ιεράς μονής του Αγίου θεολόγου Πάτμου στην Κάλυμνο με το μονοπώλιο των ελαιοτριβείων (12ος-19ος αι. ) έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της Καλύμνου και στην πορεία της οικονομίας του νησιού. Κρίσιμες φάσεις της ιστορίας των νεότερων χρόνων της Καλύμνου ήταν ο εμφύλιος πόλεμος που προκάλεσαν οι καταχρήσεις, το 1837, και η εν γένει πολιτική των δημογερόντων, και ακολούθως η μορφωτική επανάσταση στα 1840-1841. Η δημογεροντία Καλύμνου, μετά από βίο αιώνων, υποχρεώθηκε το 1896 να συντάξει τον `Κανονισμό Λειτουργίας της Δημογεροντίας` (Συνταγματικό Χάρτη) και να θεσμοθετήσει τη λαϊκή κυριαρχία και ένα καθεστώς δημοκρατίας με ανθρώπινο πρόσωπο.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Σακελλάρης Ν. Τρικοίλης γεννήθηκε στην Κάλυμνο το 1943, σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, υπηρέτησε ως καθηγητής στα λύκεια του νησιού του και τα τελευταία χρόνια είναι διευθυντής του Νικηφορείου 1ου λυκείου Καλύμνου.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα