Όταν μιλάμε για μύθους το μυαλό όλων πηγαίνει στον Αίσωπο και ποτέ στον Αβιανό. Η ιστορία δε φέρθηκε με ιδιαίτερη ευγένεια στον Αβιανό. Σε αντίθεση με τον Αίσωπο, οι μελέτες για το έργο και τη ζωή του Αβιανού είναι πολύ λίγες, αν και οι μύθοι του ήταν πολύ αγαπητοί στο Μεσαίωνα, όπως φαίνεται από το μεγάλο αριθμό χειρόγραφων που έχουν βρεθεί, και το έργο του βοήθησε να διατηρηθεί ζωντανή η αισωπική παράδοση. Η επιρροή των μύθων του Αβιανού μπορεί να ανιχνευθεί σε σχολικά εγχειρίδια και σε έργα πολλών Λατίνων συγγραφέων, και είναι δύσκολο να πει κανείς γιατί έχασαν τη δημοτικότητά τους. Οι μύθοι του, στο σύνολό τους, δείχνουν έναν κόσμο ρευστό και σε σύγχυση, όπου η πονηρία όσο και το χιούμορ είναι τα μόνα που σώζουν τους ανθρώπους - και θα μπορούσε κανείς να προσθέσει, τον ίδιο τον Αβιανό. Αν και παραμένει πιστός στο αισωπικό πνεύμα της απλής ιστορίας, δεν είναι λίγες οι φορές που επιλέγει να διδάξει την υπερβολή και συχνά στις ιστορίες, του δίνει μια ειρωνική τροπή που προκαλεί τον αναγνώστη να αναρωτηθεί για τα παραδοσιακά αξιώματα και τα στερεότυπα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]