Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789602700624
Κατηγορίες:
Εκδότης
ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ (1922-1978). Ο Άρης Αλεξάνδρου (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Αριστοτέλη Βασιλειάδη) γεννήθηκε στο Λένινγκραντ, γιος του Βασίλη Βασιλειάδη που καταγόταν από την Τραπεζούντα και της εσθονικής καταγωγής ρωσίδας Πολίνα Άντοβνα Βίλγκεμσον. Η οικογενειακή του γλώσσα ήταν τα ρωσικά. Μετά από δύο χρόνια παραμονής στη Θεσσαλονίκη (1928-1930) εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα και έμεινε σε μια προσφυγική πολυκατοικία. Στην Αθήνα έμαθε ελληνικά στο δημοτικό σχολείο και το 1933 γράφτηκε στο Βαρβάκειο Γυμνάσιο, όπου συνδέθηκε φιλικά με τον Αντρέα Φραγκιά. Οι δυο φίλοι μαζί με τους Γεράσιμο Σταύρου, Χρίστο Θεοδωρόπουλο και Λεωνίδα Τζεφρώνη δημιούργησαν μια μυστική ομάδα μαρξιστικού προσανατολισμού κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά, στα πλαίσια της οποίας συνέχισαν να δρουν και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Το 1940 ο Άρης έδωσε εξετάσεις στο Πολυτεχνείο και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών χωρίς επιτυχία, πέτυχε όμως στις εξετάσεις της ΑΣΟΕΕ, στις οποίες πήρε μέρος λίγο αργότερα. Το 1941 προσχώρησε μαζί με τους συντρόφους του σε κομμουνιστική οργάνωση από μέλη της πρώην ΟΚΝΕ, από την οποία αποχώρησε ένα χρόνο αργότερα. Μετά την επανέναρξη των μαθημάτων στις πανεπιστημιακές σχολές επέστρεψε στην Ανωτάτη Εμπορική, εγκατέλειψε όμως τις σπουδές του λίγους μήνες αργότερα και ξεκίνησε τη μακροχρόνια μεταφραστική του εργασία στον εκδοτικό οίκο Γκοβόστη, στα πλαίσια της οποίας πρωτοχρησιμοποίησε το όνομα Άρης Αλεξάνδρου. Παράλληλα πήρε μέρος σε αντιφασιστικές εκδηλώσεις παραμένοντας εκτός οργανώσεων. Το 1944 τον συνέλαβαν τα αγγλικά στρατεύματα κατά τα Δεκεμβριανά και στάλθηκε στο στρατόπεδο Ελ Ντάμπα στη Βόρειο Αφρική, από όπου επέστρεψε το 1945. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου εξορίστηκε στο Μούδρο (1948-1949), τη Μακρόνησο (1949), τον Άγιο Ευστράτιο (1950-1951). Ως το 1958 έζησε στις φυλακές Αβέρωφ, Αίγινας και Γυάρου μετά από καταδίκη του Στρατοδικείου Αθηνών για ανυποταξία. Το 1959 παντρεύτηκε την Καίτη Δρόσου. Αμέσως μετά την επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου έφυγε για το Παρίσι, όπου έκανε διάφορες χειρονακτικές δουλειές ενώ εργάστηκε επίσης ως συντάκτης στο λεξικό Robert ως το 1974, οπότε ξανάρχισαν οι αναθέσεις μεταφράσεων από έλληνες εκδότες. Ο Άρης Αλεξάνδρου πέθανε στις 2 Ιουλίου του 1978 από αλλεπάλληλα καρδιακά εμφράγματα σε ηλικία 56 χρόνων. Ως μεταφραστής συνεργάστηκε και με άλλους έλληνες εκδότες, καθώς επίσης με τα περιοδικά Ελεύθερα Γράμματα (1946) και Εποχές (1963) · κείμενά του δημοσίευσε στα περιοδικά Καλλιτεχνικά Νέα, Καινούρια Εποχή , Επιθεώρηση Τέχνης, Εποχές, Η συνέχεια. Το 1946 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο Ακόμα τούτη η Άνοιξη. Ακολούθησαν οι συλλογές Άγονος γραμμή (1952) και Ευθύτης οδών (1959). Τιμήθηκε με το βραβείο ειρήνης στο φεστιβάλ της Μόσχας του 1962. Το έργο του Άρη Αλεξάνδρου τοποθετείται στο χώρο της μεταπολεμικής ελληνικής λογοτεχνίας. Με το ποιητικό του έργο διέγραψε την πορεία από τον στρατευμένο υπέρ του κομμουνισμού λόγο στην έκφραση της απογοήτευσης για το μάταιο των αγώνων και στην ειρωνεία. Ως σταθμός ωστόσο στην ιστορία της νεώτερης λογοτεχνίας μας θεωρήθηκε το μυθιστόρημά του Το Κιβώτιο, που ολοκληρώθηκε το 1972 μετά από εφτά χρόνια συγγραφής και εκδόθηκε από τον Κέδρο το 1975. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Άρη Αλεξάνδρου βλ. Αργυρίου Αλεξ., «Άρης Αλεξάνδρου», Η ελληνική ποίηση· Η πρώτη μεταπολεμική γενιά, σ.328-330. Αθήνα, Σοκόλης, 1982, Αργυρίου Αλεξ., «Αλεξάνδρου Άρης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 1. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1983, Αργυρίου Αλεξ., «Άρης Αλεξάνδρου», Η μεταπολεμική πεζογραφία· Από τον πόλεμο του ʼ40 ως τη δικτατορία του ʽ67 Βʼ, σ.136-160. Αθήνα, Σοκόλης, 1988 και Αργυρίου Αλεξ., «Χρονολόγιο Άρη Αλεξάνδρου», Διαβάζω 212, 29/3/1989, σ.20 - 24.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Ο Βλάντιμιρ Μαγιακόφσκι γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου του 1893, από Ρώσους γονείς, στο χωριό Μπαγκτατί της Γεωργίας, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως φύλακας δασών και υδάτων. Εκεί ο Βλάντιμιρ έζησε τα παιδικά του χρόνια και φοίτησε στο δημοτικό σχολείο, ενώ τις πρώτες γυμνασιακές του σπουδές τις έκανε στη γειτονική πόλη, Κουταΐς. Από εκείνα τα χρόνια εκδηλώθηκε το ενδιαφέρον του για τη ζωγραφική και χρονολογούνται οι πρώτοι του ενθουσιασμοί με την επιστήμη και την τεχνολογία, που διαδραμάτισαν αργότερα σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της φουτουριστικής του ποιητικής, καθώς και το ενδιαφέρον του για τις ιδέες της επανάστασης. Το 1907, μετά το θάνατο του πατέρα του, μετακόμισε μαζί με τη μητέρα του και τις δυο αδελφές του στη Μόσχα. Εκεί συνέχισε τις γυμνασιακές του σπουδές και παρακαλουθήσε μαθήματα ζωγραφικής. Το 1908, μαθητής ακόμα έγινε μέλος του κόμματος των Μπολσεβίκων και συμμετείχε στην παράνομη δραστηριότητά του. Αυτό στοίχισε τα επόμενα δύο χρόνια δύο συλλήψεις. Μέσα στη φυλακή διαβάζει τη Βίβλο, διαβάζει ιστορία και λογοτεχνία και γράφει τα πρώτα του ποιήματα, τα οποία όμως δε διασώθηκαν. Μετά την αποφυλάκισή του το 1910, εγκαταλείπει το γυμνάσιο και γίνεται δεκτός στη Σχολή Ζωγραφικής και Γλυπτικής της Μόσχας. Εκεί γνώρισε τον ζωγράφο Νταβίντ Μπουρλιούκ, που έμμελε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ποιητική του πορεία. Ο Μαγιακόφσκι και ο Μπουρλιούκ προσχώρησαν στην υπό διαμόρφωση τότε κίνηση των φουτουριστών της Μόσχας και συμμετείχαν στην πρώτη έκδοση της ομάδας: "Ένα χαστούκι στο γούστο του κοινού" (1912), όπου δημοσίευσαν και υπόγραψαν, μαζί με τον Βίκτωρ Χλέπνικοφ και τον Αλεξάντρ Κρουτσιόνιχ το πρώτο φουτουριστικό μανιφέστο.
Ο Μαγιακόφσκι πρωτοπαρουσιάστηκε ως ποιητής στην κοινή έκδοση των φουτουριστών το 1912 με δυο ποιήματα "Πρωί" και "Νύχτα". Το 1913 γράφει την τραγωδία "Βλάντιμιρ Μαγιακόφσκι" που αποτελεί το πρώτο συνθετικό ποιητικό-θεατρικό του έργο. Το 1914-1915 γράφει το "Σύννεφο με παντελόνια" -του οποίου η πρώτη πλήρη έκδοση έγινε το 1918- ένα έργο που ο ποιητής το χαρακτήρισε ως προγραμματικό για την εποχή του. Το 1915 εγκαθίσταται στην Πετρούπολη, όπου αναπτύσει έντονη δραστηριότητα. Συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά δημοσιεύοντας ποιήματα, μέσα από τα οποία εκφράζει την αντίδρασή του ενάντια στον πόλεμο. Γράφει επίσης, σατιρικά ποιήματα. Το 1915 έγραψε, επίσης, ένα από τα πιο σημαντικά λυρικά του ποιήματα "Στων σπονδύλων το φλάουτο". Το 1916 επιστρατεύεται. Τον ίδιο χρόνο γράφει το "O πόλεμος και η οικουμένη". Η προεπαναστατική περίοδος του Μαγιακόφσκι κλείνει με το ποίημα "Άνθρωπος" ένα ακόμη συνθετικό έργο με κεντρικό ήρωα τον Μαγιακόφσκι. Ο Μαγιακόφσκι ήταν ήδη ένας δόκιμος ποιητής που είχε δώσει σημαντικό μέρος του έργου με το οποίο θα έμενε στην ιστορία, όταν η Ρωσία γνώρισε τον κατακλυσμό του 1917. Ενώ ο πόλεμος συνεχιζόταν ακόμα, η χώρα γνώρισε την αστικοδημοκρατική επανάσταση του Φλεβάρη, που ανέτρεψε τον τσάρο και την σοσιαλιστική επανάσταση του Οκτώβρη του 1917, που έθεσε ως στόχο της τη δημιουργία μιας νεάς σοσιαλιστικής κοινωνίας. Οι φουτουριστές της Μόσχας τάχθηκαν από τους πρώτους με την πλευρά της επανάστασης. Ο Μαγιακόφσκι αναπτύσει τρομερή δραστηριότητα σε πολλούς τομείς ταυτόχρονα. Δημοσιογραφεί, φτιάχνει αφίσες, γράφει διαφημιστικά κείμενα, γράφει κινηματογραφικά σενάρια και παίζει ο ίδιος σε ταινίες. Το Νοέμβρη του 1917 γράφει "Tο δικό μας βήμα" που αποτελεί το πρώτο του μεταεπαναστατικό ποίημα. Το Μάρτη το 1918 βγαίνει το πρώτο και μοναδικό φύλλο της Εφημερίδας των Φουτουριστών, στο οποίο ο Μαγιακόφσκι δημοσιεύει δυο ποιήματα "Επανάσταση" (ποιητικό χρονικό) και "Το βήμα μας". Δημοσιεύει επίσης μια ανοιχτή επιστολή προς τους εργάτες, στην οποία ταυτίζει σε μεγάλο βαθμό το σοσιαλισμό με τον αναρχισμό και προβάλλει έντονα τη φουτουριστική θέση για άρνηση της τέχνης του παρελθόντος. Το 1919, στην πρώτη επέτειο της επανάστασης, δημοσιεύει την "Ωδή στην επανάσταση", ένα ποίημα πολεμικής ενάντια στους εχθρούς της επανάστασης και ύμνου στη δουλειά. Τον ίδιο χρόνο γράφτηκε και παρουσιάστηκε στην Πετρούπολη το θεατρικό έργο "Μυστήριο Μπούφο" το οποίο και χαρακτηρίστηκε ως το πρώτο κουμμουνιστικό θεατρικό έργο.Το 1924, μετά τον θάνατο του Λένιν, ολοκληρώνει το μεγάλο συνθετικό του ποίημα "Βλαντιμίρ Ιλίτς Λένιν", που είχε αρχίσει να το γράφει από το 1923. Το 1927 με αφορμή τα δέκα χρόνια της επανάστασης ο Μαγιακόφσκι γράφει το συνθετικό ποίημα "Καλά!" Το 1927-1928 ο Μαγιακόφσκι ταξίδεψε πολύ στη Σοβιετική Ένωση διαβάζοντας σε ειδικές λογοτεχνικές βραδιές αποσπάσματα από το ποίημα αυτό. Ωστόσο, κανένα άλλο έργο του δεν έχει συνατήσει τόσο έντονη και αρνητική κριτική και δεν αμφισβητήθηκε τόσο πολύ για την ειλικρίνεια και για τις προθέσεις του. Το 1928 έγραψε το θεατρικό έργο "Κοριό" και το 1929 το "Λουτρό", τα οποία ήταν και τα δυο τελευταία θεατρικά του έργα. Στις 14 του Απρίλη του 1930, ύστερα από μια περίοδο έντονης αμφισβήτησης και κριτικής, έθεσε τέρμα στη ζωή του με μια σφαίρα στο κεφάλι. Το χωριό που γεννήθηκε, το Μπαγκντάντ, σήμερα σε ένδειξη μνήμης έχει πάρει το όνομα του. Ο Μαγιακόφσκι ήταν ένας από τους επαναστάτες του 20ού αιώνα.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
