«Η αντιστασιακή μας συγγραφέας, στο βιβλίο της «μύρα και χοές», επιστρατεύοντας όλες τις χαρισματικές της δυνάμεις, όλο τον εκφραστικό της πλούτο μέσα απ’ την απέραντη πίστη της στα ιδανικά του αγώνα, κατορθώνει να πείσει ιστορικά κι αισθητικά τον αποδέκτη του έργου της. Βιώνει κανείς μέσα απ’ αυτό όσα βίωσε η ίδια, κάνοντας μνήμες του τις μνήμες της. Και τι μνήμες! Του τραγικού και της φρίκης! Αλλά και της βαθύτερης ικανοποίησης του αγωνιζόμενου εραστή της αξιοπρέπειας, που έδωσε όλο το είναι του για να λειτουργεί στις συνειδήσεις το γίγνεσθαι της ανθρωπιάς. Γι’ αυτόν τα «μύρα και οι χοές» της Ναταλίας Αποστολοπούλου» (Γιάννης Καραβίδας)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]