Πάντα το ήξερα πως κρύβω μια κατίνα μέσα μου. Η κατινιά σαν κάμπια μέσα στο κουκούλι της κρύβεται στα τρίσβαθα της ψυχής μου, κρατιέται ζεστή, τρέφεται από τις γυναικείες φοβίες και ενοχές μου, εκκολάπτεται, μέχρι τη μεγάλη εκείνη στιγμή που θα ξυπνήσει από το βαθύ της ύπνο και θα ξεπηδήσει σαν σίφουνας σαρώνοντας χρόνια σπουδών, πτυχία και ξένες γλώσσες, απλά και μόνο για να με κάνει ρεζίλι, αν όχι σε όλους γύρω μου, τουλάχιστον στον εαυτό μου. Γι` αυτό ακριβώς πήρα κι εγώ τη μεγάλη απόφαση να την προλάβω πριν ξεχειλίσει. Ανοίγω λοιπόν τα κανάλια μου, για να τη διοχετεύσω εκεί που θέλω εγώ, τη στιγμή ακριβώς που θέλω εγώ. Δεν την ξορκίζω. Ξέρω πως δεν μπορώ. Ίσως απλά ξεγελάω τον εαυτό μου, μα αξίζει τον κόπο. Άλλωστε είναι τόσο διασκεδαστικό! Να γίνομαι κατίνα προσποιούμενη πως δεν είμαι εγώ. Μην σας ξεγελούν οι διάφοροι χαρακτήρες. Πίσω από τον καθένα τους κρύβεται μοναχά η γυναικεία φύση...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]