Η συλλογή είναι διανθισμένη με 18 ποιήματα. Γράφτηκε ως επί το πλείστον στη Σύρο, κατά το σύντομο πέρασμα του ποιητή από την «ευγενική αρχόντισσα των Κυκλάδων». Τα ποιήματα απηχούν εν πολλοίς την αυτοπαρατήρηση, τον ψυχολογικό τρόπο σκέψης του ανθρώπου, το στοχασμό έξω από τα όρια της κοινωνικής και πνευματικής περιχαράκωσης, την ανάγκη για σοφιστεία ως εργαλείο επιβίωσης στους σύγχρονους καιρούς και την αδέξια κλίση του θανάτου στο πρίσμα της προσφυγιάς, ισορροπώντας στο σχοινί του καινοφανούς, μιας παραπέρα αίσθησης, χαρακτηριστικό της γραφής του δημιουργού.