Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789603710394
Κατηγορίες:
Δοκίμια , Κρασί | Ποτό , Χόμπι
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (Ε.Ι.Ε.). Ινστιτούτο Βυζαντινών Ερευνών
Ο κοινωνικός βίος και η σχέση του με τον υλικό πολιτισμό προσείλκυσαν κατά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες το ενδιαφέρον των ιστορικών και ειδικότερα των ιστορικών του Βυζαντίου. Στο πλαίσιο αυτό αναπτύσσει τις ερευνητικές δραστηριότητές του το Πρόγραμμα «Καθημερινός και κοινωνικός βίος των Βυζαντινών» του Ινστιτούτου Βυζαντινών Ερευνών. Ένα από τα κύρια αντικείμενα του Προγράμματος είναι η μελέτη του οίνου. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
Κωνσταντίνος Χρηστομάνος (1867-1911) Ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του πανεπιστημιακού Αθανάσιου Χρηστομάνου. Εξαιτίας ενός ατυχήματος που είχε σε παιδική ηλικία έπασχε από κύφωση, ασθένεια που επηρέασε καθοριστικά την ψυχοσύνθεσή του. Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, διέκοψε όμως τις σπουδές του το 1887 και έφυγε για σπουδές Φιλολογίας στη Βιέννη. Το 1891 αναγορεύτηκε διδάκτωρ στο πανεπιστήμιο του Ίνσμπρουκ και διορίστηκε δάσκαλος ελληνικών και συνοδός της αυτοκράτειρας της Αυστρίας Ελισσάβετ, θέση την οποία διατήρησε ως το 1893 συνεχίζοντας παράλληλα τις μελέτες του. Το καλοκαίρι του 1892 ασπάστηκε το καθολικό δόγμα κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του στη βιβλιοθήκη του Βατικανού και ακολούθησαν πέντε μήνες μοναστικής ζωής (από το Νοέμβριο του 1892 ως το Μάρτιο του 1893) στο Μόντε Κασσίνο. Από το 1895 ως το 1899 παρέμεινε στη Βιέννη, όπου πραγματοποίησε πανεπιστημιακή καριέρα, αρχικά ως λέκτορας της ελληνικής γλώσσας και στη συνέχεια ως καθηγητής στο Ινστιτούτο Ανατολικών Γλωσσών. Έφυγε από τη Βιέννη έχοντας αποκτήσει τον τίτλο του Βαρώνου-Ιππότη του τάγματος του Αγίου Ιωσήφ και δημοσιεύσει δύο έργα στα γερμανικά: την ποιητική συλλογή Orphische Lieder και το δράμα Die graue Frau, και τα δυο έντονα επηρεασμένα από το ρεύμα του συμβολισμού. Λόγος της αναχώρησής του από τη Βιέννη σε μια περίοδο κατά την οποία είχε αρχίσει να γίνεται γνωστός στους εκεί λογοτεχνικούς κύκλους ήταν η δημοσίευση του έργου του Tagebucher. Ο Χρηστομάνος δημοσίευσε το έργο μετά το φόνο της Ελισσάβετ από έναν Ιταλό αναρχικό στη Γενεύη, γεγονός που προκάλεσε τη δυσαρέσκεια της Αυλής και την παραίτησή του από το Πανεπιστήμιο. Ταξίδεψε στη Γαλλία και την Ιταλία και εγκαταστάθηκε το Νοέμβριο του 1901 στην Αθήνα, όπου ίδρυσε τη Νέα Σκηνή, θίασο που συνέβαλε ουσιαστικά στην ανανέωση της ελληνικής σκηνικής πράξης. Οι σημαντικές οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε τον ανάγκασαν να παραιτηθεί από την προσπάθειά του το 1905 και να αφοσιωθεί στη συγγραφή. Το 1908 κυκλοφόρησε στα ελληνικά το έργο του για την Ελισσάβετ με τίτλο "Το βιβλίο της αυτοκράτειρας Ελισσάβετ". Σελίδες ημερολογίου με πρόλογο του Μ. Μπαρρές και άρχισε να δημοσιεύει σε συνέχειες το μυθιστόρημα "Η κερένια κούκλα" στην εφημερίδα Πατρίς. Την ίδια χρονιά ο θίασος της Μαρίκας Κοτοπούλη ανέβασε χωρίς επιτυχία το έργο του "Τα τρία φιλιά". Πέθανε στην Αθήνα το 1911.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Γιώργος Τόλιας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Είναι Διευθυντής Ερευνών στο
Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (1993), έχει δημοσιεύσει μονογραφίες και άρθρα γύρω από την πρόσληψη του ελληνικού χώρου, την ιστορία της αρχαιολογίας και των ελληνικών σπουδών, την ιστορία της χαρτογραφίας και της γεωγραφικής σκέψης.
Η Σταυρούλα Κουράκου - Δραγώνα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Διδάκτορας της χημικής επιστήμης με σπουδές οινολογίας στη Γαλλία, διηύθυνε επί εικοσαετία (1964-1984) το Ινστιτούτο Οίνου, ίδρυμα τεχνολογικής έρευνας του Υπουργείου Γεωργίας. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στον OIV, διακυβερνητικό Οργανισμό αμπέλου και οίνου με σαράντα πέντε κράτη μέλη και έδρα το Παρίσι, από το 1960 μέχρι το 1979, οπότε εκλέχτηκε ομόφωνα πρόεδρός του. Έχει επισκεφθεί με αποστολή όλες σχεδόν τις αμπελουργικές χώρες του κόσμου αποκομίζοντας εμπειρίες και προσφέροντας υπηρεσίες στη διεθνή κοινότητα, για τις οποίες παρασημοφορήθηκε από την Γαλλία και την Ισπανία. Μέλος πολλών διεθνών επιστημονικών εταιρειών, αντεπιστέλλον μέλος της Γεωργικής Ακαδημίας της Γαλλίας, μέλος της Ιταλικής Ακαδημίας Αμπέλου και Οίνου, χρημάτισε επανειλημμένα πρόεδρος επιτροπών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε θέματα αμπελοοινικής νομοθεσίας. Έχει γράψει επιστημονικά βιβλία και δημοσιεύσει πολλές επιστημονικές εργασίες στον ελληνικό και τον ξένο τύπο σε θέματα της ειδικότητάς της· μιας ειδικότητας, χάρη στην οποία μπορεί να ερμηνεύσει από άλλη σκοπιά, κείμενα της αρχαίας γραμματείας που αναφέρονται στο αμπέλι και το κρασί.
Η Ελευθερία Ζέη διδάσκει Νεότερη και Σύγχρονη Ελληνική ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, και Ιστορία στο Εργαστήριο Λογοτεχνικής Μετάφρασης (ATL) του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Η Χρύσα Μαλτέζου είναι διευθύντρια του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας.
Ο Χαράλαμπος Γάσπαρης είναι ιστορικός, επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Βυζαντινών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ).
Ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Πάρις Γουναρίδης (1947-2017), γεννήθηκε στην Aθήνα. Σπούδασε κοινωνιολογία και ιστορία στο Παρίσι, όπου εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Υπήρξε μαθητής και συνεργάτης του Νίκου Σβορώνου. Eργάστηκε για πολλά χρόνια ως ερευνητής στο Iνστιτούτο Bυζαντινών Eρευνών του Eθνικού Iδρύματος Eρευνών (ΕΙΕ) και δίδαξε βυζαντινή Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Από το 2000 εντάχθηκε στο διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό του τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Βαθύς γνώστης της βυζαντινής ιστορίας, της πολιτικής ιδεολογίας, αλλά και της αγροτικής κοινωνίας, της Εκκλησίας και των αιρέσεων, συνέβαλλε επίσης σημαντικά στην έκδοση πηγών από τον αρχειακό πλούτο του Αγίου Όρους. Έφυγε από τη ζωή στις 11 Ιουλίου 2017.
