Από μικροί ακούγαμε για συμπατριώτες μου και συγγενείς μου που πήγαν στον πόλεμο και δε γύρισαν. Είδαμε μητέρες, αδελφές και συζύγους να κλαίνε για τα παλικάρια τους που χάθηκαν στα μέτωπα. Ακούσαμε διηγήσεις και περιγραφές γι` αγαπημένα πρόσωπα που δε γύρισαν στις οικογένειές τους. Πρόσωπα που γνωρίσαμε πριν από τον πόλεμο του 1940 δεν τα είδαμε να επιστρέφουν από το μέτωπο.

Τα παραπάνω βιώματα με οδήγησαν στη σκέψη να γράψω το παρόν βιβλίο και να περιλάβω σ` αυτό όλα τα πρόσωπα του νομού Μεσσηνίας που έχασαν τη ζωή τους κατά τους πολέμους του 1897, του 1912, του 1913, της Μ. Ασίας 1919-1922 και των δύο παγκοσμίων πολέμων. Κατά ένα μεγάλο διάστημα του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου ενώ η Ελλάδα τυπικά δε μετείχε σ` αυτόν, είχε τα θύματα της αφού οι αλληλοσυγκρουόμενοι εισορμούσαν στην "ουδέτερη" Ελλάδα. Οι Αγγλογάλλοι, οι Ιταλοί, οι Βούλγαροι και οι Γερμανοί εισορμο`υσαν στον ελληνικό χώρο σα να ήταν ξέφραγο αμπέλι. Κατ` αυτές τις εισόδους των ξένων στρατευμάτων δεν έλειψαν τα θύματα στο στρατό της "ουδέτερης" χώρας μας που προστέθηκαν σ` εκείνους των πέντε πολέμων που προαναφέρθηκαν. [...]

(από τον πρόλογο του συγγραφέα)