Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789607909442
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο ολοκληρωτισμός ως ιδεολόγημα ανέκαθεν εξυπηρετούσε μια πολύ συγκεκριμένη στρατηγική λειτουργία: εγγυώνταν τη φιλελεύθερη - δημοκρατική ηγεμονία απορρίπτοντας την αριστερή κριτική της φιλελεύθερης δημοκρατίας ως την άλλη όψη του `διδύμου` των δεξιών φασιστικών δικτατοριών. Αντί να παράσχει μιαν ακόμη συστηματική έκθεση της ιστορίας της ιδέας αυτής, ο Slavoj Zizek προσεγγίζει εδώ τον ολοκληρωτισμό κατά τρόπο βιτγκενσταϊνιανό, ως έναν ιστό οικογενειακών ομοιοτήτων. Έτσι διερευνά σε βάθος την εξάρτησή του από μια σειρά καθιερωμένων αντιλήψεων και παραδοχών: μεταξύ άλλων, από τη θέση ότι το Ολοκαύτωμα αποτελεί το ύστατο, διαβολικό κακό, από τη θέση που υποστηρίζει ότι το σταλινικό γκουλάγκ αποκαλύπτει την υποτιθέμενη `αλήθεια` του σοσιαλιστικού επαναστατικού σχεδίου, όπως και από την επιταγή σύμφωνα με την οποία το πρόσφατο κύμα εθνοτικών και θρησκευτικών φονταμενταλισμών θα πρέπει να καταπολεμηθεί μέσω της πολυπολιτισμικής ανεκτικότητας. Ο Zizek ασχολείται διαδοχικά με καθεμία από αυτές τις ιδέες του ολοκληρωτισμού, εκθέτοντάς τες σε εξονυχιστική μαρξιστική και λακανική κριτική. Ο ανά χείρας τόμος δεν περιορίζεται στην ανάπτυξη της θεματικής του τίτλου αλλά αποτελεί μια καταιγιστική παρέμβαση που ανατέμνει με χειρουργική ακρίβεια την πολιτική, πολιτισμική και πνευματική πραγματικότητα της ύστερης νεωτερικότητας, ανατρέποντας στερεότυπα και παγιωμένες απόψεις.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Γιάννης Σταυρακάκης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Στις κυριότερες δημοσιεύσεις του περιλαμβάνεται, εκτός του "Lacan and the Political" (Routledge, 1999), και η μονογραφία "The Lacanian Left" (Edinburgh University Press/SUNY Press, 2007). Έχει ακόμη συνεπιμεληθεί τους συλλογικούς τόμους "Φύση, κοινωνία, πολιτική" (Νήσος, 1997), "Discourse Theory and Political Analysis" (Manchester University Press, 2000) και "Lacan & Science" (Karnac Books, 2002), ενώ είναι εκ των συγγραφέων της μελέτης "Φύση, κοινωνία, επιστήμη στην εποχή των τρελών αγελάδων: διακινδύνευση και αβεβαιότητα" (Νεφέλη, 1999).
Η Βίκυ Ιακώβου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην πολιτική φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Paris X-Nanterre και εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα "Μια αντιπαράθεση: Χάννα Άρεντ και κριτική θεωρία" στο Πανεπιστήμιο Paris VII-Denis Diderot. Διδάσκει στο τμήμα φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Πατρών και στο τμήμα κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν τη νεώτερη και σύγχρονη πολιτική φιλοσοφία, την Κριτική Θεωρία και την επιρροή της ψυχανάλυσης στη σύγχρονη φιλοσοφία. Έχει συγγράψει επιστημονικά άρθρα στα ελληνικά και στα γαλλικά ενώ έχει μεταφράσει βιβλία και άρθρα πολιτικής θεωρίας.
Ο Slavoj Zizek γεννήθηκε το 1949 στη Σλοβενία. Είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας και ψυχανάλυσης, έχει εργαστεί στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Λιουμπλιάνας και σήμερα διευθύνει το Διεθνές Κέντρο Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Κολέγιο Birkbeck του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Το συγγραφικό και ερευνητικό του έργο είναι πολυδιάστατο και πολύπλευρο. Σημαντικό μέρος του επικεντρώνεται στην ανάδειξη της ριζοσπαστικής πολιτικής και φιλοσοφικής σημασίας της λακανικής ψυχανάλυσης. Στα βιβλία του, που έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, περιλαμβάνονται και τα εξής: "Les plus sublime des hysteriques: Hegel passe", (1988), "The sublime object of ideology" (1989), "Looking Awry: an introduction to Jacques Lacan through popular culture (1991), "Enjoy your Symptom!: Jacques Lacan in Hollywood and out" (1991), "Tarrying with the negative" (1993), "The metastases of enjoyment" (1994), "The plague of fantasies" (1997), "The ticklish subject: The absent centre of political ontology" (1999), "The fragile absolute" (2000), "On belief" (2001), "Μίλησε κανείς για ολοκληρωτισμό;" (Scripta, 2002).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
