Η ποίηση της Μαρίνας Μυρτάλη είναι η ματαιωμένη ανεκπλήρωτη επιθυμία. Με μια ωριμότητα που αιφνιδιάζει, αφού ο Μικρός προφήτης είναι πρώτη έξοδός της προς τη λογοτεχνική κονίστρα, επιστρατεύει, χωρίς προφανές άγχος κάποιας ορατής επίδρασης, όλα τα ποιητικά μοτίβα που μας κληροδότησε η ιστορία της ποίησης: τη φαντασίωση, τη βουβή ερωτική κραυγή, τον έρωτα θανάτου, τα απωθημένα ένστικτα, που αναδύονται από το βυθό σαν αρτεσιανό ύδωρ, όπως τα κωδικοποίησε ο Φρόυντ στην Ερμηνευτική των ονείρων, τις τακτικές της ερωτικής στρατηγικής, έστω κι αν η μάχη χάνεται και κάθε ερωτική προσδοκία καταλήγει μοιραία σε ήττα.