Έκανες τον γύρο του κορμιού μου. Κι ύστερα ήρθες να σταθείς πλάι μου. Μ` άγγιζε η ζωή σου. Και σ` άρεσε. . . Η χειμωνιάτικη μπόρα είχε περάσει, δεν φυσούσε πια, τίποτα δεν μπορούσε να σε διώξει. . . Κι εκεί, μέσα στην ησυχία του απομεσήμερου, όλα ήταν σιωπή. . .ούτε οι ανάσες μας δεν ακούγονταν. . . Ήξερα πως ήσουν ευχαριστημένος. Το μόνο που ήθελες ήταν να ξεκουράσεις τη ζωή σου. Να νιώσεις για λίγο πώς είναι να πλέει κανείς στη θάλασσα, σε εκείνα τα όλο μυστήριο νερά που αγκαλιάζουνε τη Γη. Ήθελες να ταξιδέψεις μαζί μου. Κι ύστερα θα ακολουθούσες πάλι το δρόμο της στεριάς.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]