`Μια από τις βασικές αρχές της νέας εποχής είναι ότι η εθνική κυριαρχία μπορεί πλέον να αγνοηθεί προς όφελος της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων... Η διακηρυσσόμενη αρχή έχει ή θα είχε τουλάχιστον αξία, αν ο τρόπος με τον οποίον υποστηρίζεται επέτρεπε στους νουνεχείς αυτού του κόσμου να την πάρουν στα σοβαρά... Η ανυπόστατη αξίωση της Ινδονησίας για εθνική κυριαρχία στο Ανατολικό Τιμόρ έγινε δεκτή από τα πεφωτισμένα κράτη με τη δέουσα προσοχή και τον απαιτούμενο σεβασμό, σύμφωνα με τις επιχειρησιακές τους αρχές. Επέμειναν ότι η ευθύνη για την ασφάλεια της περιοχής έπρεπε να περιέλθει στις στρατιωτικές δυνάμεις της Ινδονησίας, τη στιγμή ακριβώς που αυτές διεξήγαγαν άλλη μια επιχείρηση τρόμου. Όσο για το Κοσσυφοπέδιο, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους απαιτούν να παραμείνει υπό σερβική κυριαρχία. Αλλά, τα κυριαρχικά δικαιώματα, που το ΝΑΤΟ επιμένει ότι έχει η Σερβία, `εμφανίζονται ασθενέστερα` του ισχυρισμού του ότι υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αντίθετα, στο Ανατολικό Τιμόρ, τα ανύπαρκτα κυριαρχικά δικαιώματα της Ινδονησίας `εμφανίζονται ισχυρότερα` κάθε ενδιαφέροντος για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία οι ηγέτες του ΝΑΤΟ κατάφωρα παραβιάζουν.
Η νέα εποχή είναι πραγματικά εντυπωσιακή`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]