Ο Μάρκος Σοντάτος λαβαίνει ένα γράμμα από τον ήδη νεκρό, όπως πληροφορείται, φίλο του Γλαύκο Μ. Το γράμμα έχει αποδέκτη τη δεσποινίδα Γαλάτεια και πρέπει οπωσδήποτε να παραδοθεί στα χέρια της. Ψάχνει, δεν βρίσκει την Γαλάτεια. Το γράμμα δεν του ανήκει. Ο χαρακτήρας του δεν του επιτρέπει να αγνοήσει έναν νεκρό. Τρυφηλός αστός και άνευρος, δεν μπορεί, δεν διανοείται να αρνηθεί την επιθυμία του φίλου του. Θα γυρίζει από πόλη σε πόλη και θα ψάχνει μία ύπαρξη που δεν συνάντησε ποτέ. Θα μπει σε σκοτεινά μονοπάτια που δεν φανταζόταν πως υπήρχαν. Κάθε ώρα, κάθε μέρα αισθάνεται πως αλλάζει. Ποιος δαίμονας, ποιος θεός κινεί τα νήματα που τον μεταμορφώνουν και τον φέρνουν ως τα όρια της τρέλας; Γιατί η Γαλάτεια του ξεφεύγει συνεχώς μέσα από τα χέρια; Πως και γιατί βρέθηκαν στο δρόμο του ο επίμονα κυριαρχικός φαρμακοποιός της πόλης Φ. ο κύριος Βικέντιος με τους ήρωες εξερευνητές του και οι πόρνες-Καλόγριες της Περγάμου; Γιατί, από αδιάφορος και τεμπέλης, βάζει τη ζωή του σε συνεχή κίνηση και κινδύνους για ξένα κόλλυβα; Αν υπάρχει η Γαλάτεια, που βρίσκεται; Τι κρύβει η μυστηριώδης Αγορά και γιατί ο ίδιος απειλείται με θάνατο από μανιασμένα σκυλιά και πεινασμένους λύκους; Κάτι περισσότερο συμβαίνει, πέρα από την απλή επίδοση μιας συνηθισμένης επιστολής. Κάτι που, όταν το ανακαλύπτει, δεν έχει περιθώρια να οπισθοχωρήσει. Ο πόλεμος με το θάνατο έχει αρχίσει. Η Εξουσία είναι παρούσα, αλλά αόρατη. Το σκοτάδι τον έχει εγκιβωτίσει. Μήπως, όμως, η σωτηρία είναι κοντά του και περιμένει ένα του νεύμα για να μπει στο παιχνίδι αρωγός του; Θα τολμήσει να κάνει την κίνηση να ζητήσει βοήθεια και έτσι να περάσει απέναντι, στη λύτρωση, ή θα αφεθεί έρμαιο στα χέρια της σατανικής Αρχής που τον έφερε μέχρι τη θύρα του μεγάλου Νεκροταφείου της εποχής μας· δηλαδή την άνευ όρων υποταγή και τον αφανισμό του;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]