`Είχα μια παράξενη αίσθηση, την εντύπωση ότι ήμουνα δύο πρόσωπα ταυτόχρονα. Το ένα ήταν η Νόρμα Τζην, η ορφανή, η κόρη του κανένα. Το άλλο ήταν κάποια που αγνοούσα το όνομά της. Ωστόσο, ήξερα που ήταν η θέση της. Ανήκε στον ωκεανό, στον ουρανό, σε ολόκληρο τον κόσμο...`

Ήθελε να την κοιτάζουν. Μεγαλωμένη χωρίς αγάπη, παρ` ολίγον πνιγμένη, βιασμένη, εγκαταλελειμμένη, η μελαχρινή και τραυλή κοπελίτσα που λεγόταν Νόρμα Τζην Μόρτενσεν ήταν έτοιμη για τα πάντα προκειμένου να ξεφύγει από τη σκιά και να σωπάσουν οι πληγές της. Μέχρι το σημείο να γίνει η Μέριλιν Μονρόε (1926-1962), τεχνητό πλάσμα, δημόσια ξανθιά που έκανε την εμφάνισή της μετά από εννιά ώρες μακιγιάζ και ντεκολορασιόν. Μέχρι το σημείο να αφεθεί να κατασπαραχτεί από αυτήν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]