Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789607213679
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Όταν έμαθε το θάνατο της αυτοκράτειρας, ο πρίγκιπας ντε Λίνι φώναξε: "Η Μεγάλη Αικατερίνη (ελπίζω πως η Ευρώπη θα επικυρώσει αυτό το όνομα που της έδωσα), η Μεγάλη Αικατερίνη δεν υπάρχει πια. Είναι φρικτές αυτές οι λέξεις! Έσβησε το πιο λαμπρό άστρο που φώτισε το ημισφαίριό μας".
Αυτός ο επικήδειος δεν προσθέτει τίποτα στην αίγλη της νεκρής. Σε όλη της τη ζωή η Μεγάλη Αικατερίνη δούλεψε για τη δική της δόξα. Στην πραγματικότητα, από πόλεμο σε πόλεμο, από κατάκτηση σε κατάκτηση, μεγάλωνε αυτή η ίδια. Αυτός ο βράχος θέλησης έχει περίπλοκη υφή. Οι ευγενικές φιλελεύθερες ιδέες της δεν την εμπόδισαν να κάνει χειρότερη τη δουλοπαροικία, μοιράζοντας τη γη και τους αγρότες στους υπηρέτες του θρόνου της ή του κρεβατιού της.
Στις ερωτικές σχέσεις της δειχνόταν σεμνότυφη στα λόγια και ξέφρενη στις πράξεις. Στα μάτια της οι άντρες ήταν όργανα ηδονής. Διάλεγε νέους, ωραίους, δυνατούς, και αν γινόταν, όχι πολύ ανόητους. Γι΄ αυτήν η ζωή ανάγεται πάντα σε σχέση δυνάμεων ανάμεσα στα άτομα. Οι αδύνατοι πρέπει να εξαφανίζονται. Το μέλλον ανήκει στους φιλόδοξους, τους παράφορους, τους πεισματάρηδες, τους αρσενικούς. Ωστόσο, αυτοί οι αρσενικοί μπορούν να έχουν την εξωτερική γοητευτική μορφή μιας γυναίκας. Η ίδια δεν είναι η απόδειξη;
Τι εκτιμούσε στον κόσμο; Το γέλιο, τα βιβλία, τους άντρες, τα ζώα, τα δέντρα, τα παιδιά! Τίποτε όμως από αυτά δεν την απομάκρυνε ποτέ από την πολιτική. Μανιώδης στη δουλειά. Και, ταυτόχρονα, κόλακας. Μικρή Γερμανίδα πριγκίπισσα, θέλησε να ενσαρκώσει τη Ρωσία, αυτή που δεν είχε ούτε μια σταγόνα ρώσικο αίμα στις φλέβες της. Κι αυτό το τιτάνιο έργο είναι ίσως το μεγαλύτερό της επίτευγμα.
Γεννημένος στην Αθήνα το 1947, δημοσιογράφος κι απόγονος δημοσιογράφων, ο Γιάννης Σπανδωνής εργάστηκε σ΄ επιτελικές θέσεις μεγάλων εφημερίδων και περιοδικών, καθώς και στην τηλεόραση. Το 1985 οργάνωσε με τη συνεργασία κι άλλων δημοσιογράφων το πρώτο ηλεκτρονικό αρχείο δημοσιογραφικών πληροφοριών, για λογαριασμό του Ιδρύματος Προαγωγής της Δημοσιογραφίας Μπότση. Με το πρώτο του βιβλίο "Κάποτε στο Αιγαίο" αποσπά το βραβείο Μαρίας Περ. Ράλλη για τον καλύτερο νεοεμφανιζόμενο συγγραφέα του 1983. Ακολούθησαν "Ο θρήνος" (1984, Α Βραβείο Παρνασσού), "Οι Γραικοί" (1985, Α Βραβείο Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών - Ροταριανού Ομίλου), το "Προς άγνωστη κατεύθυνση" (1986, προηγούμενος τίτλος του Έτσι τα ΄φερε η μοίρα) και η μυθιστορηματική βιογραφία "Ρήγας Βελεστινλής. Ο επαναστάτης με τα τραγούδια" (Ωκεανίδα, 1995).
Οι λογοτεχνικές μεταφράσεις του Γιάννη Σπανδωνή, εξάλλου, έχουν αποσπάσει ευμενή σχόλια κι επαίνους τόσο από τους κριτικούς όσο κι από πνευματικά ιδρύματα της χώρας μας και του εξωτερικού. Πιστεύοντας ότι "λαός που δεν γνωρίζει το παρελθόν του δεν μπορεί να προγραμματίσει το μέλλον του", ο Σπανδωνής ασχολείται κυρίως με το διαχρονικό ιστορικό μυθιστόρημα.
Ο Ανρί Τρουαγιά (1911-2007), μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, γεννημένος στη Μόσχα, έγινε κυρίως γνωστός ως συγγραφέας μυθιστορημάτων και βιογραφιών. Μετά τη ρωσική επανάσταση, η οικογένειά του εκδιώχθηκε από τη Ρωσία -ο πατέρας του ήταν πλούσιος έμπορος-, και μέσα από πολύ δύσκολες συνθήκες, από τη Μόσχα στον Καύκασο, την Κριμαία, την Κωνσταντινούπολη και τη Βενετία, κατέφυγαν τελικά στο Παρίσι το 1920. Ο Ανρί σπουδάζει σε γαλλικό σχολείο, στο Λύκειο Παστέρ του Νεϊγί, και ολοκληρώνει τις σπουδές του στα νομικά. Παίρνοντας τη γαλλική υπηκοότητα, κατατάσσεται στο στρατό. Πριν ακόμα απολυθεί, το 1935, εκδίδεται το πρώτο του βιβλίο, "Faux jour", που κερδίζει το βραβείο λαϊκού μυθιστορήματος ("Prix du Roman populiste"). Ακολουθούν τα έργα "Le Vivier", "Grandeur nature", "La Clef de voute", το βραβείο Max Barthou της Γαλλικής Ακαδημίας, το 1938, για το σύνολο του μέχρι τότε έργου του, καθώς και το βραβείο Goncourt την ίδια χρονιά, για το νέο του μυθιστόρημα "L΄ Araigne" ("Η αράχνη", ελλ. εκδ. Γρηγόρης, 1970, κ.ά.). Το 1940 αποσύρεται οριστικά από την εργασία του στη δημόσια διοίκηση για να αφιερωθεί στο γράψιμο. Το 1952 τιμήθηκε με το Μέγα Βραβείο Λογοτεχνίας του Πρίγκιπα του Μονακό, και το 1959 έγινε δεκτός στις τάξεις της Γαλλικής Ακαδημίας. Άλλα γνωστά έργα του είναι: "Terrible tsarinas" (1998), "La fille de l΄ ecrivain" (2001), "Marina Tsvetaeva" (2001), "L΄ Etage des bouffons" (2002). Πέθανε στο Παρίσι στις 2 Μαρτίου 2007.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
