Μέγα λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης
zoom in
Προσθήκη στα αγαπημένα

Μέγα λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης

Δημήτριος Δημητράκος

486.89€ -10% 438.20€

Το "Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης" είναι έργο ζωής του Δημητρίου Β. Δημητράκου (1875-1966). Για πρώτη φορά συγκεντρώνονται όλα τα λήμματα όλης της ελληνικής γλώσσας, από την ομηρική μέχρι τη σύγχρονη εποχή σε ενιαίο λεξικό. Αποτελεί τη βάση όλης της ελληνικής λεξικογραφίας, από τότε που δημοσιεύτηκε, και συγχρόνως το πρώτο βιβλίο του Έθνους, αν ισχύει η αρχή που είχε διατυπώσει ο Αδαμάντιος Κοραής (1748-1833) μια δεκαετία πριν από την Ελληνική Επανάσταση, ότι "το πρώτον βιβλίον εκάστου έθνους είναι της γλώσσης που το Λεξικόν, ήγουν η συνάθροισις και έρευνα των συμβόλων με τα οποία εκφράζει τας ιδέας του". [...]

Παρά τις δημοτικιστικές πεποιθήσεις του Δημητράκου, η επεξήγηση των λημμάτων έγινε στην καθαρεύουσα - για δύο λόγους. Ο ένας έχει να κάνει με το ανένδοτο πείσμα ορισμένων καθαρευουσιάνων συνεργατών του. Ο Δημήτριος Δημητράκος ήταν από ιδιοσυγκρασία πράος και συναινετικός -και σ` αυτό του το προτέρημα οφείλεται το ότι εκ διαμέτρου αντίθετες γλωσσικές "παρατάξεις" μπόρεσαν, τελικά, να συνεργαστούν. Όμως, για τους οπαδούς της καθαρεύουσας, αποτελούσε ήδη σκάνδαλο το γεγονός ότι λέξεις της δημοτικής μπορούσαν να περιληφθούν σε ένα Ελληνικό Λεξικό!

Από την άλλη μεριά, πρέπει να τονιστεί η ευκολία που είχε η καθαρεύουσα -και συνεχίζει να έχει- στο χειρισμό για να δίνει λιτές ερμηνείες σε λήμματα και απέριττους ορισμούς σε έννοιες. Η δημοτική την εποχή εκείνη δεν είχε ακόμα εμπλουτιστεί με τις προσθήκες που εισήχθηκαν στην κοινή ελληνική με το πέρασμα του χρόνου.

Όπως είναι γνωστό, το έργο του Δημητράκου βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 1953 και ο ίδιος ο Δημήτριος Δημητράκος τιμήθηκε με το παράσημο του Φοίνικος δέκα χρόνια αργότερα. Μέχρι σήμερα το Λεξικό Δημητράκου αποτελεί κύρια πηγή λεξικογραφίας και είναι απαραίτητο βοήθημα για κάθε πνευματικό άνθρωπο που θέλει να χειρίζεται σωστά την ελληνική γλώσσα.

Με το Λεξικό Δημητράκου συγκεντρώθηκε σε ένα σώμα όλη η ελληνική γλώσσα, αποδεικνύοντας τον ενιαίο της χαρακτήρα σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της. Επαινέθηκε, μεταξύ άλλων, από το Γάλλο νεοελληνιστή Andre Mirabel και από τον Ιταλό γλωσσολόγο Augusto Rostagni. Ο τελευταίος δήλωσε ότι η αφετηρία του Λεξικού Δημητράκου "προδήλως" προερχόταν από κάποια επίσημη αρχή. Δεν πίστευε -όπως και δεν ήταν πιστευτό- ότι ένα έργο αυτής την πνοής θα μπορούσε ποτέ να ολοκληρωθεί από μια ιδιωτική επιχείρηση χωρίς την -έμμεση, έστω- αρωγή του ελληνικού κράτους. Η προσπάθεια ήταν δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με την εμπορική ζήτηση του έργου σε μια μικρή χώρα και σε εποχή ιδιαίτερα δραματική, όπως ήταν το τέλος της δεκαετίας του `40.

Η παρατήρηση αυτή του ξένου γλωσσολόγου υπογραμμίζει το μέγεθος και το νόημα του εκδοτικού επιτεύγματος. Το Λεξικό ήταν πέρα από την οικονομική αντοχή ακόμα και μιας μεγάλης εκδοτικής επιχείρησης όπως ήταν επί δεκαετίες ο Αρχαίος Εκδοτικός Οίκος Δημητράκου. Ο οίκος αυτός δεν υπάρχει πια, υπάρχει όμως το Λεξικό. Και υπάρχει η τιμή της προσπάθειας όχι μόνο ενός εκδότη, αλλά δεκάδων πνευματικών ανθρώπων που, υπό την αιγίδα του, έφεραν εις πέρας το μνημειώδες αυτό έργο. Είναι μια τιμή που ανήκει σε μια ολόκληρη εποχή.


(από την εισαγωγή του πρώτου τόμου, του Δημήτρη Π. Δημητράκου, καθηγητή πολιτικής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών)

Δημήτριος Δημητράκος (Συγγραφέας)

Ο Δημήτριος Δημητράκος γεννήθηκε στο χωριό Νόμια της Μάνης, το 1875 και πέθανε στην Αθήνα το 1966. Εκεί βρίσκεται το πατρικό του σπίτι και η ρίζα της οικογένειας. Ο Δημήτριος Δημητράκος ήταν για ένα διάστημα δάσκαλος και στη συνέχεια σιδηροδρομικός υπάλληλος. Ως υπάλληλος των σιδηροδρόμων είχε έρθει στην Αθήνα, προς το τέλος του 19ου αιώνα. Τότε θαύμασε τους πρώτους ηλεκτροφωτισμούς.Ως μαθητής έφευγε νύχτα από το χωριό για να φτάσει στην Αρεόπολη που ήταν το γυμνάσιο και, βέβαια, διάβαζε με το φως της λάμπας πετρελαίου ή με το φως της σελήνης. Είχε φιλοδοξία ν΄ ασχοληθεί με τα γράμματα. Όταν έφυγε από τη Μάνη, με ελάχιστα χρήματα άνοιξε ένα μικρό βιβλιοπωλείο, το 1896, στο Λαύριο. Kι επειδή δεν είχε αρκετό αναγνωστικό κοινό, είχε βρει έναν δημοδιδάσκαλο και πήγαιναν τα βράδια και έκαναν νυχτερινά μαθήματα, ώστε να δημιουργηθεί η ζήτηση των βιβλίων. Λίγο αργότερα μετακομίζει στις παρυφές της τότε Αθήνας, στο λόφο του Φιλοπάππου, όπου εκεί έκτισε ένα σπίτι. Εκεί γεννήθηκαν τα παιδιά του και μαζί τους μεγάλωνε και ο εκδοτικός οίκος του Δημήτριου Δημητράκου. Στη συνέχεια το σπίτι στου Φιλοπάππου έγινε τυπογραφείο, όπου ο εγγονός του Δημήτρης Π. Δημητράκος, καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών διατηρεί ένα μικρό γραφείο. Ήταν άνθρωπος που εκτιμούσε την ποιότητα, δεν ήταν όμως άνθρωπος της τάξης. Kι έτσι, με την ακαταστασία που επικρατούσε χάθηκε όλο το αρχείο του εκδοτικού οίκου. Για πολλά χρόνια όλα τα διδακτικά βιβλία και όλα τα εποπτικά μέσα του σχολείου ήταν εκδόσεις "Δημητράκου". Ο Δημήτριος Δημητράκος θεωρούσε ότι η απαρχή των δεινών για τον εκδοτικό οίκο ήταν όταν πέθανε ο Βενιζέλος.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Εκδότης:
Τόπος Έκδοσης:
Αθήνα
Τόμος:
9 από 9
Δέσιμο:
Δερματόδετο
Σελίδες:
898
Διαστάσεις:
25x17
Βάρος:
1.694 κιλά

Αξιολογήσεις

Γράψε μια αξιολόγηση