Μένω σε μια τρίγωνη σοφίτα μονίμως σκοντάφτω σε γωνίες μοιρο-λατρώ επίσης Την ημέρα διάγω βίο σκαληνό με ισοσκελείς ισορροπίες δηλαδή εμμένω να σκέφτομαι τετράγωνα να διυλίζω τον κώνωπα να υπομένω αφαιρέσεις Γενικά επιμένω χρόνια τώρα να ζω με αυτά τα δεδομένα Το βράδυ δηλαδή κάθε βράδυ περιμένω να νιώσω την αμβλεία σου αγάπη ή έστω κάτι παραπληρωματικό της την αγκαλιά των 180° να κλείνει γύρω μου σε 360° Περιμένω να δω το φως από το μπροστινό στρογγυλό φακό του τραίνου εκείνου –το βράδυ εκείνο με το ολόγιομο φεγγάρι– που ’φυγες να επιστρέφει μα πάντα με παίρνει ο ύπνος πριν Περιλαμβάνονται οι συλλογές: Έκαστος εφ’ ω ετάφη Μισές αλήθειες Με ύφος Ινδιάνου Στο σπίτι του κρεμασμένου