Αντί προλόγου Η ζωή είναι ένα πλούσιο λιβάδι, αθοσπαρμένο, από εύοσμα λουλούδια. Ένας γκρεμός, γεμάτος απόκρημνους βράχους, Κι΄ ένα σύννεφο, που το φυσούν οι άνεμοι, χωρίς ποτέ να το διαλύουν. Όλα μαζί είναι η ζωή και δεν είναι ζωή καθένα χωριστά. Ζει δε πραγματικά εκείνος, που από τ΄ ανθισμένα λουλούδια πετά στους απόκρημνους βράχους από ΄κει ανεβαίνει στα σύννεφα και ζει στην αθανασία!... Γ.Α.Ρ.