Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789607771872
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Οι δικές μας όμως ευθύνες; Αποτελούμε παράδειγμα τρόπου ζωής και προσφοράς; Δε μιλώ για τους πανεπιστημιακούς που αθόρυβα και παραγωγικά βιώνουν καθημερινά το πανεπιστήμιο μετέχοντας ουσιαστικά στην εκπαίδευση και τα προβλήματά του. Αναφέρομαι σ` αυτούς που δεν τους γνωρίζουν οι φοιτητές τους και που συχνά διαπρέπουν στον επαγγελματικό ή και στον επιστημονικό τους χώρο, έχοντας σε τελευταία προτεραιότητα τη μετάδοση της γνώσης και την επικοινωνία με τους φοιτητές. Σε αυτούς, τέλος, που βιώνουν `λάθρα` περιμένοντας ή επιδιώκοντας κάποια ευκαιρία, κάποια `σίγουρη ώρα` να βγουν στα παράθυρα της τηλεόρασης, υποστηρίζοντας λάβροι το δημόσιο δημοκρατικό πανεπιστήμιο. Στην εποχή μας έχουμε πληθώρα αξιόλογων τεχνοκρατών, επιτυχημένων επαγγελματικά και συχνά επιστημονικά συναδέλφων. Παρ` όλα αυτά η κοινωνία νιώθει μια φτώχεια. Λείπουν φυσιογνωμίες αειμνήστων συναδέλφων που άφησαν την ανεξίτηλη σφραγίδα τους, ιδίως σε δύσκολους καιρούς του Πανεπιστημίου μας. Μας λείπουν φυσιογνωμίες όπως οι Μάνεσης, Κακριδής, Δελμούζος, Τριανταφυλλίδης, Κυριαζόπουλος, Κοντός, Ελευθερόπουλος, Ευρυγένης, Βαλτής και άλλοι. Αν τους θυμηθούμε, ίσως προβληματιστούμε.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Μιχάλης Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1936 στη Δράμα. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στη Θεσσαλονίκη, δούλεψε επί μία δεκαετία ως ελεύθερος επαγγελματίας στη Δυτική Μακεδονία και εκπόνησε στη συνέχεια το διδακτορικό του στο Άαχεν της Γερμανίας. Μετά τη μεταπολίτευση επέστρεψε στην Ελλάδα όπου εξελέγη καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Α.Π.Θ. Κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής για δύο τριετίες από το 1988 ως το 1994 και Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου από το 1994 ως το 1997. Το 1997 εξελέγη Πρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, αξίωμα στο οποίο επανεξελέγη το 2000 για μία ακόμη τριετία. Για το έργο του έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, από το Πανεπιστήμιο του Καρόλου της Πράγας "για την καλλιέργεια των γραμμάτων και του ανθρωπισμού σε παγκόσμια κλίμακα", από το Οικουμενικό Πατριαρχείο με το "οφίκιο του Άρχοντος-Αρχιτέκτονος", από την Ιερά Μονή Ξενοφώντος του Αγίου Όρους με τον "Χρυσόν Σταυρόν του Αγίου Γεωργίου", από το Ροταριανό Όμιλο Θεσσαλονίκης ως επίτιμο μέλος του. Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας του έχει απονείμει τον "μέγα σταυρό αξίας" του Τάγματος Αξίας, σε αναγνώριση των διακεκριμένων υπηρεσιών που πρόσφερε στις ελληνογερμανικές σχέσεις. Το 2000 εκδόθηκε το βιβλίο του "Μετά το αμφιθέατρο" με απόψεις του για θέματα παιδείας και ζητήματα επικαιρότητας. Αρθρογραφεί στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο και σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά. Από το Μάρτιο του 2004 είναι Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Είναι παντρεμένος από το 1964 με τη Βιολέττα και έχουν δύο παιδιά.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
