"Με μάτια που βλέπουν" είναι ο τίτλος της έκδοσης που περιλαμβάνει μια επιλογή από κείμενα που έγραψε η τεχνοκριτικός και ιστορικός τέχνης Βεατρίκη Σπηλιάδη από το 1956 έως το 1986.
Άρθρα -κριτικές κατά κύριο λόγο- στον καθημερινό ("Ελευθεροτυπία", "Καθημερινή") και τον περιοδικό Τύπο γύρω από το βιβλίο, το θέατρο και κυρίως τα εικαστικά δρώμενα. Ακόμη, κείμενα από εισαγωγικά σημειώματα καταλόγων εικαστικών, από εκδόσεις που επιμελήθηκε η ίδια κ.λπ. Ο όγκος τους μεγάλος και η δυσκολία για την επισήμανση των σημαντικών ακόμα μεγαλύτερη.

Αυτό που κυρίως ελκύει και στην κυριολεξία καθηλώνει τον αναγνώστη είναι η πολιτιστική ζωή της Αθήνας `60 έως `86, αλλά και του εξωτερικού. Μιας Αθήνας όπου μόλις έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει το τοπίο σε ζητήματα όπως αυτό του τυφλού Ακαδημαϊσμού και της παρεξηγημένης αναζήτησης της "Ελληνικότητας" στην τέχνη.

Με γλώσσα κατανοητή όχι μονάχα από τους ειδικούς αλλά και από τον μέσο αναγνώστη, η Βεατρίκη Σπηλιάδη επεδίωκε την ευαισθητοποίηση των μεγάλων μαζών. Γι` αυτό και η συγκεκριμένη έκδοση αποτελεί ένα συναρπαστικό όχημα που ταξιδεύει τον αναγνώστη σε χρόνους και τόπους γεμάτους από αισθήσεις και αισθήματα με μια σχεδόν μυθιστορηματική αφήγηση.

Η γενναιόδωρη προσφορά οπτικού υλικού σ΄ αυτή την έκδοση, καλλιτεχνών και πολιτιστικών φορέων τόσο κρατικών όσο και ιδιωτικών, είναι μία ακόμα υπόμνηση των αισθημάτων που ενέπνεε η Σπηλιάδη στους ανθρώπους που συνεργάζονταν μαζί της. Στο βιβλίο επίσης φιλοξενούνται κείμενα των: Ελένης Βαροπούλου, Δημήτρη Γκιώνη, Αντώνη Κωτίδη, Φώτου Λαμπρινού, Λίνας Παπαϊωάννου και Έφης Στρούζα, που συνθέτουν ένα βιογραφικό οδοιπορικό της Βεατρίκης Σπηλιάδη και του έργου της.