«Κάθε ζωγραφιά µάς αφηγείται µιαν ιστορία».
Εννέα χειµωνιάτικες µέρες στην Ιστανµπούλ του 1591. Ο Σουλτάνος, ενόψει της χιλιοστής επετείου της Εγίρας, ζητά από τους καλύτερους µικρογράφους και καλλιγράφους της αυλής του να φιλοτεχνήσουν, µε άκρα µυστικότητα, ένα βιβλίο που θα δοξάζει την Οθωµανική Αυτοκρατορία – θέλει, όµως, οι ζωγραφιές του έργου να γίνουν σύµφωνα µε τις τεχνοτροπίες των Φράγκων, κάτι που συνιστά προσβολή για το Ισλάµ. Η Σεκιουρέ, µητέρα δυο ατίθασων µικρών αγοριών, επιθυµεί να ξαναπαντρευτεί, καθώς η τύχη του συζύγου της, που πήγε στον πόλεµο, αγνοείται επί τέσσερα χρόνια. Στο σπίτι της παρακολουθεί τους µικρογράφους να ζωγραφίζουν, υπό την επίβλεψη του πατέρα της. Σύντοµα, ένας µικρογράφος θα δολοφονηθεί, και τότε ο Αρχιµικρογράφος θα κληθεί να ανακαλύψει τον δολοφόνο µέσα σε τρεις ηµέρες, σύµφωνα µε τη διαταγή του Σουλτάνου. Εν τω µεταξύ, οι µικρογράφοι και οι καλλιγράφοι συγκεντρώνονται τα βράδια σ’ ένα καφενείο και διασκεδάζουν µε τις ιστορίες που αφηγείται µε αιχµηρή γλώσσα ένας λαϊκός παραµυθάς. Άραγε η δολοφονία να οφείλεται σε επαγγελµατικό ανταγωνισµό, σε ερωτική αντιζηλία ή στον θρησκευτικό φανατισµό;
Το Με λένε Κόκκινο –ένα βιβλίο του βραβευµένου µε Νόµπελ Λογοτεχνίας Ορχάν Παµούκ για την τέχνη και την καλλιτεχνική αφοσίωση, τον έρωτα και τον θάνατο, καθώς και τη σχέση της Ανατολής µε τη Δύση– συνδυάζει µε συναρπαστικό τρόπο το φιλοσοφικό µε το αστυνοµικό µυθιστόρηµα.
Η έκδοση αυτή συνοδεύεται, για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα, από το Επίµετρο που έγραψε ο συγγραφέας δώδεκα χρόνια αφότου πρωτοεκδόθηκε το βιβλίο, καθώς και από Χρονολόγιο µε τα ιστορικά γεγονότα που αναφέρονται στο µυθιστόρηµα.
Στο εξώφυλλο το έργο «Ο καθιστός γραφέας» του Τζεντίλε Μπελλίνι.
Ο Ορχάν Παμούκ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1952. Σπούδασε αρχιτεκτονική και δημοσιογραφία, πολύ γρήγορα όμως αφιερώθηκε στη λογοτεχνία. Το 1978 σε ηλικία εικοσιέξι μόλις ετών δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα "Cevdet Bey ve Ogullari" ("Τζεβντέτ Μπέης και Υιοί"), ένα ογκώδες έργο εξακοσίων είκοσι σελίδων, στο οποίο αφηγείται, μέσα από την ιστορία τριών γενεών μιας οικογένειας τούρκων εμπόρων, τη δημιουργία της τουρκικής αστικής τάξης και έμμεσα της σύγχρονης Τουρκίας (κίνημα των Νεοτούρκων 1908 - στρατιωτικό πραξικόπημα 1971). Ακολούθησαν το 1983 το "Sessiz Ev" ("Το σπίτι της σιωπής"), το 1985, το "Beyaz Kale" ("Λευκό κάστρο") και το 1990 το "Kara Kitap" ("Μαύρο βιβλίο"). Στα έργα αυτά ο συγγραφέας δίνει εικόνες μιας κοινωνίας που προσπαθεί να βρει το πρόσωπό της ακροβατώντας στο γεωγραφικό και πολιτιστικό όριο δύο κόσμων. Η εκδυτικοποίηση της τουρκικής κοινωνίας με τη σύσταση του σύγχρονου τουρκικού κράτους και την άνοδο της τουρκικής αστικής τάξης, η έννοια της ατομικότητας και το θέμα της ιστορίας είναι θέματα που απασχολούν έντονα το συγγραφέα. Έχει τιμηθεί με πολλά λογοτεχνικά βραβεία στη χώρα του και έχει ήδη μεταφραστεί στα γαλλικά, τα αγγλικά, τα αραβικά και τα γερμανικά. Το 2005, και ενώ αντιμετώπιζε προβλήματα στη χώρα του εξαιτίας του ό,τι αναφέρθηκε δημόσια στη γενοκτονία των Αρμενίων, τιμήθηκε με το βραβείο Ειρήνης των Γερμανών βιβλιοπωλών στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φραγκφούρτης. Το 2006 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας, καθώς "αναζητώντας τη μελαγχολική ψυχή της γενέθλιας πόλης του, ανακάλυψε καινούργια σύμβολα για τη σύγκρουση και τη συνύφανση των πολιτισμών".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
