Ένας άνθρωπος έξω από το συρματόπλεγμα αντικρίζει με δέος τους κρατούμενους των στρατοπέδων - τα ονόματα αλλάζουν εδώ με μεγάλη ευχέρεια. Υπάρξεις αποστερημένες από κάθε ιδιότητα του ανθρώπινου είδους, `σιωπηλές σαν πράγματα`. Η δική του ζωή, ξεφεύγοντας από τη σκληρή δικαιοσύνη του νόμου των πιθανοτήτων, τον έχει φέρει στην άλλη μεριά. Εκεί όπου ο ήλιος λάμπει, η καθαρότητα της φυλής μεγαλουργεί, η τάξη των πραγμάτων δεν επιδέχεται παρεισφρήσεις και αλλαγές. Στην ελεύθερη πλευρά του συρματοπλέγματος ο ασφαλής άνθρωπος, ζωσμένος την αρματωσιά της αβεβαιότητας και της δύναμης, δεν υποπτεύεται καμιά κατάρρευση, δεν διαισθάνεται καμιά ντροπή για τη βία που συνιστούν η άγνοια κι η αδιαφορία. Και δεν αντιλαμβάνεται πως και στις δυο πλευρές αυτού του συρματοπλέγματος το ίδιο πάντοτε πρόσωπο συναντάμε σε ρόλους θύματος ή θύτη, που τα χρόνια κι οι αιώνες φροντίζουν να μοιράσουν αδιάφορα. Κοίταξε, λοιπόν, προσεκτικά τον `άλλον`. Δεν αναγνωρίζεις πάνω του σημάδια του δικού σου προσώπου;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]