Η ζωή μας είναι ένα μυστικό παράθυρο. Άλλες φορές το ανοίγεις και σε λούζουν οι ακτίνες του ήλιου, άλλες φορές το ανοίγεις και τρέμεις από το κρύο που μπαίνει μέσα στην ψυχή σου. Το μυθιστόρημα "Μαύρα σύννεφα σε λευκό ουρανό" παρουσιάζει την ιστορία του Αλέξη, της Νεφέλης, του Ντίλαν, της Κατ, του Γιώργου, της Ρίας, της Αγάπης και της Τζένης, που έφυγε νωρίς. Μέσα από τα βιώματά τους βλέπουμε όλη την αλήθεια για τη ζωή με τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες στιγμές της. Για το πώς δυο μάτια μπορούν να γίνουν το πέρασμα για τον παράδεισο. Για το πώς η αγάπη μπορεί να γίνει φυλακή. Να έχεις κάποιον στο μυαλό σου και στην καρδιά σου αλλά να μην τον έχεις στη ζωή σου είναι αβάσταχτο. Όλη μας η ζωή είναι απρόβλεπτη, κυλάει σαν μπίλια σε ρουλέτα, δεν ξέρεις πού θα σταματήσει. Τα πάντα μπορούν να ανατραπούν σ΄ ένα ανοιγοκλείσιμο των ματιών. Δεν υπάρχει αυτό που λένε "για πάντα". Ακόμα και η σκέψη πως κάτι κρατάει για πάντα δε διαρκεί παρά μόνο λίγα δευτερόλεπτα. Όταν είναι αληθινή η αγάπη, είναι αληθινός και ο πόνος. Μα είναι γλυκός ο πόνος, όταν έχεις αγαπήσει. Τόσο γλυκός που δεν μπορείς να τον αφήσεις να φύγει, γιατί είναι ό,τι πιο ζωντανό σου έχει απομείνει από εκείνη. Πονάς για την καρδιά της που χτυπάει δυνατά, για εκείνη τη φλέβα στον λαιμό της, που δεν μπορείς να τη φιλήσεις πια... Δε φοβάμαι να κλάψω. Να γελάσω δίχως λόγο φοβάμαι. Ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα, την αγάπη, την απώλεια, τη φιλία και την οικογένεια. Μια ιστορία για τα όνειρα. Τα όνειρα που δεν πεθαίνουν ποτέ. Είναι μικρά αθώα παιδιά, πουλιά που ταξιδεύουν και βρίσκουν φωλιά ακόμα και στις πιο δύσπιστες καρδιές.