Οι μαθησιακές δυσκολίες θα πρέπει να διαχωριστούν από τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, οι οποίες αναφέρονται σε σοβαρά μαθησιακά προβλήματα, που για να ξεπεραστούν ή τουλάχιστον να μειωθούν, χρειάζονται την παρέμβαση `ειδικών` και όχι μόνο του δασκάλου της τάξης.
Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες αντιμετωπίζουν κυρίως προβλήματα στην ανάγνωση, στην ορθογραφία, στη γραφή και στα μαθηματικά. Και τούτο διότι κάθε λέξη, χρειάζεται αποκωδικοποίηση, όταν συνδεθεί με τους ήχους των συμβόλων αυτών. Θα πρέπει εμείς οι εκπαιδευτικοί να προσαρμόζουμε ανάλογα τη μέθοδο διδασκαλίας μας σύμφωνα με τον τύπο του παιδιού. Πολλές φορές θα πρέπει να συνδυάζουμε την οπτική και ακουστική μέθοδο με την αφή, γιατί πολλά παιδιά μαθαίνουν πιο εύκολα ως μεικτοί τύποι αντίληψης.
Τα παιδιά αυτά θα πρέπει να αντιμετωπίζονται είτε μέσα στην τάξη τους με εξατομικευμένη διδασκαλία είτε με ενισχυτική διδασκαλία που παρέχεται κατά κύριο λόγο από το δάσκαλο της τάξης και κατά δεύτερο λόγο από άλλο δάσκαλο του σχολείου. Σε καμία όμως περίπτωση δεν πρέπει αυτά να πηγαίνουν στα τμήματα ένταξης, τα οποία δέχονται μόνο παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Η ενισχυτική διδασκαλία γεννά ελπίδες ότι θα πετύχει τους στόχους της, αν βέβαια γίνει μεθοδικός προγραμματισμός. Ίσως αποδειχτεί ο καλύτερος τρόπος ένταξης των παιδιών στην τάξη τους, αν οργανωθεί σε σωστές βάσεις. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]