Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί την πρώτη ποιητική συλλογή του Απόστολου Παντσά, γνωστού γιατρού της πόλης του Βόλου, ενώ για τον Μιχάλη Πόρναλη είναι το δέκατο βιβλίο.

«Εκεί που το άσπρο φλερτάρει με το μαύρο, στο σύνορο των αντιθέσεων πασχίζουμε στίχο - στίχο να κλέψουμε μια ρυτίδα, έστω από εκείνες που συσσωρεύουν οι πίκρες (κυρίως) στην ψυχή μας», τονίζει ο Απόστολος Παντσάς, εξηγώντας τους λόγους που τον οδήγησαν στη συγγραφή αυτού του βιβλίου. «Να εξορκίσουμε πασχίζουμε το κενό που τρώει τα σπλάχνα της πραγματικότητας. Μέσα από απροσδόκητες εικονολέξεις επαναφέρουμε την καθάρια εκδοχή των συναισθημάτων. Αυτό οδηγεί, κάποιες φορές, σε πανικό και σε απομάγευση. Η εικονοπλασία υπακούει στις υπόκωφες συμπυκνωμένες αλλά κατά βάση, απλές αισθήσεις. Χωρίς να γινόμαστε μαντατοφόροι του πόνου ή του πάθους προσπαθούμε να κάνουμε ορατό το αόρατο με εργαλείο τα συνειρμικά ανάλογα των συναισθημάτων», συνεχίζει ο ίδιος.

Φωτογραφικό ταξίδι σε μνήμες και συναισθήματα.

«Όταν ο φίλος Απόστολος μου πρότεινε να στολίσω με φωτογραφίες μου την πρώτη του ποιητική συλλογή, σκέφτηκα πως η συνεργασία μας θα μου ήταν ευκαιρία να ξαναδώσω ζωή στο φωτογραφικό μου αρχείο», σημειώνει από την πλευρά του ο γνωστός φωτογράφος Μιχάλης Πόρναλης.

Όπως λέει ο ίδιος, προσπαθώντας να ταιριάξει την ποίηση με την εικόνα, ανέσυρε από τη σκόνη του χρόνου φωτογραφίες του περασμένων δεκαετιών αλλά και νεότερες των τελευταίων μηνών. Παλιές και νέες φωτογραφικές δουλειές που αποπνέουν μνήμες και συναισθήματα, που του πρόσφεραν απλόχερα ανέκδοτο υλικό, το οποίο συνοδεύει οπτικά την ποιητική συλλογή του Απόστολου Παντσά. Κάπως έτσι γεννήθηκε το άκρως ιδιαίτερο 10ο βιβλίο του…