[...] Πολλά από τα γεγονότα, που τόσο γλαφυρά περιγράφει, είναι και δικά μας βιώματα και εννοώ της δικής μου γενιάς. Επαναλαμβάνω ότι δεν με εντυπωσιάζει η λατρεία του Μπάμπη Κοντογιαννάτου για το Ληξούρι και τoυς Ληξουριώτες γιατί, κατά γενική παραδοχή όλων των Κεφαλλονιτών και όχι μόνο, το πανέμορφο Ληξούρι και τα παιδιά του ξεχωρίζουν σε όλες τις εκφάνσεις της επιστήμης, της τέχνης αλλά και του εμπορίου. Δεν αποπειρώμαι σε κριτική των θεμάτων που πραγματεύεται ο συγγραφέας, κυρίως για λόγους αρχής. Η επιστολή του μεγάλου τέκνου του Ληξουρίου, του καθηγητή της λαογραφίας Δημήτρη Λουκάτου, αποτελεί μια επιστημονική προσέγγιση στο έργο του συγγραφέα-γιατρού, ώστε η οποιαδήποτε δική μου κριτική να θεωρείται ως πλεονάζουσα. Το χιούμορ είναι διάχυτο και συναρπαστικό στο βιβλίο "Τα Ληξουριώτικα", όμως και η συγκίνηση περισσεύει. [...] Σάββας Τσάσης, δημοσιογράφος