Τέσσερις φίλοι και συμφοιτητές μετακομίζουν, μετά την αποφοίτησή τους, στη Νέα Υόρκη για να φτιάξουν τη ζωή τους – άφραγκοι, χαμένοι, με μόνο τους στήριγμα τη φιλία τους και τις φιλοδοξίες τους: Ο ευγενής, ωραίος Γουίλεμ, επίδοξος ηθοποιός· ο Τζέι Μπι, ζωγράφος από το Μπρούκλιν, που προσπαθεί να κατακτήσει τον καλλιτεχνικό κόσμο∙ ο Μάλκολμ, αρχιτέκτονας σε μια σημαντική εταιρεία∙ και ο Τζουντ – ο ιδιοφυής, αινιγματικός Τζουντ. Όπως περνούν οι δεκαετίες, οι σχέσεις τους βαθαίνουν, αλλά και σκοτεινιάζουν, καθώς τις χρωματίζουν ο εθισμός, η επιτυχία, η περηφάνια. Ωστόσο η σπουδαιότερη πρόκληση, συνειδητοποιούν όλοι, είναι ο ίδιος ο Τζουντ, πλέον ένας απίστευτα χαρισματικός δικηγόρος μα και ένας άνθρωπος ολοένα και πιο διαλυμένος, με το σώμα του και τον νου του σημαδεμένα από τους ανείπωτους τρόμους της παιδικής του ηλικίας – κυνηγημένος από τραύματα που φοβάται ότι όχι μόνο δεν θα ξεπεράσει ποτέ, αλλά και θα τον ορίζουν για πάντα. Με πρόζα πλούσια και λαμπρή, η Γιαναγκιχάρα γράφει έναν τραγικό, υπερβατικό ύμνο στην αγάπη, μια αριστοτεχνική απεικόνιση του σπαραγμού, της τυραννίας της μνήμης και των ορίων της ανθρώπινης αντοχής.

• Kirkus Prize for fiction
• Fiction Book of The Year στα British Book Industry Αwards
• Στις βραχείες λίστες για το βραβείο Booker και το National Book Award 2015

ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ

«Αυτό το βιβλίο καθιερώνει τη Γιαναγκιχάρα ως μια από τις σημαντικότερες σύγχρονες αμερικανίδες συγγραφείς».
Wall Street Journal

«Εντελώς καθηλωτικό. Ρομαντικό και σε στιγμές σπαρακτικό, το Λίγη Ζωή με κράτησε ξάγρυπνο για πολλά βράδια».
Edmund White, συγγραφέας

«Ο Μάρτιν Έιμις αναρωτήθηκε κάποτε: “Ποιος άλλος εκτός από τον Τολστόι κατάφερε να κάνει την ευτυχία να ξεπηδάει μέσα από τις σελίδες;” Η συγκλονιστική απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι η Χάνια Γιαναγκιχάρα. Παρά τις ενστικτώδεις αντιδράσεις, οι συγκινητικότερες στιγμές του βιβλίου δεν είναι οι σκληρές του σκηνές, αλλά όταν ο Τζουντ δέχεται την καλοσύνη και την υποστήριξη των φίλων του… Το Λίγη Ζωή βιώνεται ως μια καθολική εμπειρία και, παρά τη σκοτεινιά και τον ανησυχαστικό του χαρακτήρα, διαθέτει γνήσια ομορφιά».
New Yorker

«Πόσο συχνά συμβαίνει ένα μυθιστόρημα να μπορεί να σε αναστατώνει έως δακρύων, ενώ ταυτόχρονα να σου αποκαλύπτει την ουσία της ανθρώπινης καλοσύνης και να σε κάνει να αισθάνεσαι ότι σε άγγιξε η θεία χάρη; Η Γιαναγκιχάρα σε αυτό το μυθιστόρημά της καταφέρνει να παρουσιάσει τις πλούσιες εσωτερικές ζωές όλων των ηρώων της. Και δεν είναι ότι απλώς σε ενδιαφέρει η εξέλιξη όλων αυτών των ζωών? είναι που χάρη στη μοναδική της ικανότητα, νιώθεις σαν να τις ζεις ο ίδιος…  Ένα μυθιστόρημα για την ανείπωτη σκληρότητα των ανθρώπινων όντων, τις αγριότητες που υφίσταται ένα παιδί και τον αγώνα του σε όλη τη μετέπειτα ζωή του για να τις ξεπεράσει. Σελίδες βουτηγμένες στη θλίψη αλλά ταυτόχρονα αφιερωμένες στην απεριόριστη δυνατότητά μας να αγαπάμε και να αντέχουμε… Δεν είναι υπερβολή να χαρακτηριστεί το συγκεκριμένο έργο αριστούργημα – ίσως μάλιστα η λέξη να είναι μικρή για να το περιγράψει».
San Francisco Chronicle