«... είναι χρέος ημών εκάστου των περί λόγους ασχολουμένων ΄να πειθαναγκάσωμεν, ούτως ειπείν, την σοφήν Ευρώπην, οσάκις πρόκειται περί Μούσης Ελληνικής, ΄να στρέφη (...) προς την Ελλάδα τα βλέμματα, όχι ίνα διδάξη (...), αλλ ίνα μάθη και διδαχθή.» Με τις σκέψεις αυτές ξεκίνησε ο Σκαρλάτος Βυζάντιος τη συγγραφή ενός λεξικού που έγραψε ιστορία. Το έργο ξεπέρασε κατά πολύ τον αρχικό στόχο «να καταστήσει πρόχειρον εις τους ομογενείς την απόκτησιν του ανεκτίμητου (...) θησαυρού του Ερρίκου Στεφάνου». Γιατί ο Βυζάντιος δεν αρκέστηκε σε μια απλή επιτομή - μίμηση του θησαυρού, αλλά έκανε τόσες πολλές εύστοχες διορθώσεις που σχεδόν έγραψε απ΄ την αρχή ένα νέο λεξικό. Η επανέκδοση του Λεξικού του Σκαρλάτου Βυζαντίου είναι γεγονός σημαντικό, αν σκεφτούμε ότι το έργο εμφανίστηκε για τελευταία φορά στις προθήκες των βιβλιοπωλείων πριν από τριάντα ολόκληρα χρόνια. Η δίτομη έκδοδη - σε μεγαλύτερο σχήμα και με πιο ευανάγνωστα στοιχεία από εκείνη του 1852 - είναι η καλύτερη που γνώρισε ποτέ το Λεξικό. Εντυπωσιάζει ιδιαίτερα με τη χειροποίητη, δερματόδετη βιβλιοδεσία της και την καλαίσθητη θήκη της. Ας σημειωθεί ακόμη ότι ο Β΄ τόμος περιλαμβάνει και το «Λεξικόν Κυρίων Ονομάτων» της πρωτότυπης έκδοσης.