Για πολλά χρόνια πίστευα ότι ένας απλός και σίγουρος τρόπος να βρίσκει κανείς τη διαδρομή εξόδου είναι να ακολουθεί συνεπή πορεία, από τη στιγμή της εισόδου του, στρίβοντας πάντα αριστερά (ή δεξιά αν έτσι έχει επιλέξει). Το πλεονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι μπορεί να εφαρμοστεί και σ` έναν τελείως σκοτεινό λαβύρινθο, αρκεί κάποιος να περπατά δίπλα στα τοιχώματα, έχοντας συνεχώς ακουμπισμένο το ένα του χέρι σε ένα από αυτά. Έχω εφαρμόσει αυτή τη μέθοδο σε όλες τις γνωστές μορφές εικονικών λαβυρίνθων, με κυκλικούς, τριγωνικούς ή πολυγωνικούς διαδρόμους, δενδροειδείς, ακόμη και πολυεπίπεδους, πάντα με επιτυχία.
(Χρίστος Χριστοφής)

Σ` ένα λαβύρινθο περιφέρεται η ταλαίπωρη προσωρινή ύπαρξη μας, στους διαδρόμους του με τη σοφή σαδιστική ρυμοτομία και στα τυφλά δωμάτια. Εκεί βιώνουμε το θάνατο πριν ακόμη μας συναντήσει.
(Τάσος Μαντζαβίνος)