Ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΥΣΟΥΡΗΣ προετοίμαζε μια έκδοση, που δεν πρόφτασε να ολοκληρώσει, για τα σαραντάχρονα του θεάτρου του, αλλά και για την διαδρομή του από το 1918 στο θέατρο. Κατέχοντας κείμενα, κριτικές, φωτογραφίες, προγράμματα παραστάσεων κτλ., που είχαν συγκεντρωθεί για την έκδοση αυτή, για την οποία είχα συνεργαστεί μαζί του, θεωρώ υποχρέωση στην μνήμη του, έστω και με τόσο πολύχρονη καθυστέρηση (είκοσι πέντε χρόνια από τον θάνατό του) να παρουσιαστούν σε αυτό τον τόμο. Ο Κώστας Μουσούρης είχε προφτάσει να ευχαριστήσει τους εξέχοντες πνευματικούς ανθρώπους και καλλιτέχνες που είχαν πρόθυμα ανταποκριθεί στην παράκλησή του να αναφερθούν στην θεατρική του πορεία και που τα κείμενά τους κοσμούν αυτό τον τόμο. Λείπει το κείμενο που έγραφε ο Μουσούρης. Δεν πρόφτασε να το ολοκληρώσει. Γνωρίζω ότι δεν θα ήταν περιγραφικό γεγονότων και προσώπων. Πρόθεσή του ήταν να εκφράσει, μέσα από την δουλειά του και την εποχή του, τις απόψεις του για τον θεατρικό λόγο, την υποκριτική, την σκηνοθεσία, την θεατρική παιδεία, την κριτική, το θέατρο ως επιχείρηση, την στάση που έπρεπε να έχει η Πολιτεία απέναντι στο ελεύθερο θέατρο. Το κείμενο αυτό δεν μπορεί να αναπληρωθεί. Επελέγησαν όμως κάποια δημοσιευμένα κείμενα του Κώστα Μουσούρη που αναφέρονται σε θέματα που θα περιλαμβάνονταν στο δικό του κείμενο. Ως προς το κείμενό μου, που με τόση στοργή το περιέβαλαν η Άννα Σταματοπούλου και ο Θόδωρος Στεφανόπουλος, ας θεωρηθεί σαν «οδοιπορικό» που αφορά τον Μουσούρη, όπου περιλαμβάνονται αναφορές και απόψεις του, όπως προέρχονται από συνομιλίες που είχα μαζί του. Θέλω να πιστεύω ότι αποδόθηκαν όσο ήταν δυνατόν πιο πιστά ως προς την ουσία τους. Τον τίτλο του βιβλίου τον υπογράφω με αίσθημα ευθύνης, καθώς το πάθος του για το θέατρο το έζησα από πολύ κοντά για πολλά χρόνια. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]