Ξεκίνησα να γράφω αυτό το βιβλίο για μένα. Καταλήγω να γράφω και για εσάς, κορίτσια. Τώρα πια κυρίως για εσάς, και το μωρό σας! Το πρώτο μέρος γράφτηκε πάνω σε μια αναμονή. Πάνω σε μια αγωνία. Πάνω σε μια πιατέλα γλυκά. Πάνω σε έναν υπέρηχο. Πάνω σε σελίδες με ζιπουνάκια, καροτσάκια και αρκουδάκια. Πάνω σε μια πρώτη κλοτσιά. Πάνω σε μια απίστευτη αίσθηση ευτυχίας που έρχεται. Εκείνες τις μέρες των 9 μηνών, είχα ελεύθερα χέρια. Και ελεύθερο χρόνο. Τους τελευταίους 14 μήνες, και τα δύο είναι λίγα. Οι γραμμές του δεύτερου μέρους γράφτηκαν πάνω σε ένα σκοινί. Πάνω σε μια πεταλούδα. Πάνω σε ένα σύννεφο. Πάνω σε ένα σεντόνι. Πάνω σε ένα πιάτο τηγανητές πατάτες. Πάνω σε μια κουδουνίστρα. Πάνω σε μια βρεγμένη πάνα. Πάνω σε οτιδήποτε έκανα. Και πάντα με τα καταγάλανα μάτια του να με κοιτάνε και να με ορίζουν. Κορίτσια, επιτέλους, έγινα μάνα!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]