Το κουκούλι είναι χώρος προστασίας· η κάμπια ενός εντόμου αναπτύσσεται και μετατρέπεται σε χρυσαλλίδα για να εκκολαφτεί στο τέλος σ’ ένα πλήρως αναπτυγμένο ενήλικο έντομο, το ακμαίο. Όπως η πεταλούδα, που από ένα άχαρο πλάσμα, καταλήγει στην εντυπωσιακή χορεύτρια των αιθέρων. Εκτός και αν προβλήματα διαφόρων ειδών αναστείλουν την εξέλιξή της. Το κόκκινο κουκούλι είναι το δυστοπικό περιβάλλον μιας δυσλειτουργικής οικογένειας· αντί να προστατεύει, να θρέφει, να βοηθά στην υγιή ανάπτυξη των μελών της, εγκλωβίζει και παραμορφώνει, καθηλώνει σε ρόλους που εμποδίζουν την ωριμότητα, τραυματίζει —καμιά φορά ανεπανόρθωτα—, οδηγεί σε εθισμούς. Κόκκινο κουκούλι και η παθολογική νοσταλγία, όταν οι μνήμες φυλακίζουν σε μια χαμένη νιότη, έναν έρωτα ή ένα γάμο τελειωμένο και το άτομο προσκολλάται στο παρελθόν χάνοντας το παρόν.