Κλεφτές ματιές... Τούτη η ποιητική συλλογή, είναι πραγματικά, «κλεφτές ματιές».

Ένα σύνολο ποιημάτων, χωρίς πρόγραμμα να γραφτούν. Χωρίς συγκεκριμένη θεματολογία. Μα και χωρίς σειρά.

Πως ο ζωγράφος ανοιγοκλείνει τα μάτια του και αιχμαλωτίζει στον καμβά αυτό που κατέγραψε η ματιά του, για μια στιγμή, όπως το κατέγραψε;

Έτσι και τούτα τα ποιήματα είναι αιχμαλωτισμένες σκέψεις του νου. Μιας στιγμής. Αιχμαλωτισμένα συναισθήματα. Αιχμαλωτισμένες θύμισες.

Αποτυπωμένα στο χαρτί, να ξεχειλίζουν νοσταλγία, αγωνία, αποστροφή, σαρκασμό, μα και αγάπη. Πολλή αγάπη!

Για αυτά που φύγανε, για αυτά που θα’ ρθουν και για αυτά που θα ζήσουμε. Με ή χωρίς την θέληση μας.

Και για τους ανθρώπους που μας περιτριγυρίζουν.

Αυτούς, που βυθισμένοι στο σκοτάδι της άγνοιας και του εγωισμού τους, αποπροσανατολισμένοι και αδαείς, έχουν για όλα γνώμη, χωρίς δυστυχώς να έχουν γνώση.

Αυτούς τους ανθρώπους, που αποτελούν την κοινωνία μας. Και που μ’ όλα τα στραβά και τα ανάποδα τους, δικαιούνται σεβασμού. Γιατί βαθειά μέσα τους, ίσως και χωρίς να το γνωρίζουν, κρύβουν ψήγματα Θεού.