Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789600509328
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Τα βιώματα και οι αναμνήσεις του Πέτερ Βάιτχας - ο οποίος διηύθυνε επί είκοσι ολόκληρα χρόνια τη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης, τη μεγαλύτερη παγκοσμίως - αντικατοπτρίζουν τη γενιά των Γερμανών που γεννήθηκαν μεταξύ 1936 και 1940. Έχοντας ζήσει τα δύσκολα νεανικά τους χρόνια στις δεκαετίες του ’50 και του ’60, πολλοί απ` αυτούς ενέδωσαν στην έντονη διάθεση φυγής από μια πατρίδα που δυσκολεύονταν να αποδεχθούν μετά τα γεγονότα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Βάιτχας, τελειώνοντας τις σπουδές του, ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο. Στο βιβλίο του περιγράφει ζωντανά τις περιπλανήσεις του, που είναι ταυτόχρονα και οι διανοητικές ανησυχίες ενός ανθρώπου που βίωσε το Μάη του ’68 με τις ρήξεις και τις αντιφάσεις του, που διάβασε πολύ, δούλεψε πολύ και συνάντησε μερικούς από τους διασημότερους ανθρώπους του πολιτισμού. Αν προσωποποιούσαμε την έννοια «άνθρωπος του βιβλίου», θα την ονομάζαμε σίγουρα Πέτερ Βάιτχας. Ένας «πολιτιστικός μάνατζερ», εξαιρετικής στόφας, αλλά και ο εκπρόσωπος μιας δύσκολης γενιάς. Ο τίτλος του βιβλίου παραφράζει αυτοσαρκαστικά τον τίτλο μιας ποιητικής συλλογής, που ο συγγραφέας της (με το ψευδώνυμο Ζωρζ Φορεστιέ) έγραψε ως στρατιώτης της Λεγεώνας των Ξένων στον πόλεμο της Ινδοκίνας: Έγραφα την καρδιά μου στη σκόνη των δρόμων . . .
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Νίκος Δεληβοριάς γεννήθηκε στην Αθήνα πριν πολύ καιρό κι έμαθε γράμματα στην ίδια πόλη. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο στη Νέα Σμύρνη, έφυγε στη Γερμανία, στο τότε Δυτικό Βερολίνο όπου σπούδασε Σκηνοθεσία κινηματογράφου, Θεατρολογία, Ιστορία Τέχνης και Διαφήμιση.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα δούλεψε σαν μεταφραστής για πολλούς και μεγάλους εκδοτικούς οίκους, όπως ο Οδυσσέας, το Πλέθρο, η Εστία, το Μεταίχμιο, ο Εξάντας, ο Κέδρος και άλλους. Δούλεψε επίσης στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, όπου δημιούργησε μια σειρά από ντοκιμαντέρ. Δυστυχώς τα περισσότερα από αυτά χάθηκαν, επειδή η ΕΡΤ τα έσβησε για να γράψει άλλα.
Επειδή αγαπά το Βυζάντιο, δημιούργησε την Ένωση Πόλεων με μεσαιωνικά κάστρα, η οποία όμως ηττήθη κατά κράτος, από το κράτος, και έκτοτε περιμένει τον μαρμαρωμένο βασιλιά να την αναστήσει. Δούλεψε επίσης στην Ομοσπονδία εκδοτών-βιβλιοπωλών και στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, όπου είχε την τύχη να λάβει μέρος στην Έκθεση Βιβλίου της Φραγκφούρτης, όταν η χώρα μας ήταν τιμώμενο μέλος.
Τέλος, επειδή αγαπά το καλό φαγητό, άνοιξε το εστιατόριο «Στου Δεληβοριά», όπου παρέθετε φαγητά φτιαγμένα με παραδοσιακές συνταγές και με βυζαντινές ονομασίες.
Κάποια στιγμή, όταν γεννήθηκε η εγγονή του, αποφάσισε να αρχίσει να γράφει παραμύθια. Ή μυθιστορίες. Και για να της δείξει την αγάπη του, οι μυθιστορίες αυτές είναι αισθηματικές και αφιερωμένες στις γυναίκες. Ή, τα κορίτσια.
Η Λίλιθ είναι το πρώτο μυθιστόρημα μιας τριλογίας κι είναι αφιερωμένη στις γυναίκες του Κουρδιστάν. Το μυθιστόρημα «Φόνοι σε σχήμα σταυρού» είναι το δεύτερο μυθιστόρημά του.
