Όταν σε ένα βιβλίο γράφεται απροκάλυπτα η αλήθεια είναι πιθανόν να γίνει το Πνευματικό μας Καταφύγιο, εάν αφεθούμε και συνδεθούμε με τη συχνότητά του. Παύει να είναι ένα άψυχο αντικείμενο από τη στιγμή που στις σελίδες του, αναγνωρίζουμε κάτι ιδιαίτερα δικό μας και που πλέον δεν είμαστε σε θέση να αποφύγουμε. Το προσωπικό βίωμα κάποιου άλλου μοιάζει σαν να περιγράφει τη δική μας εμπειρία. Αντιλαμβανόμαστε αμέσως πως δεν είμαστε οι μόνοι που αγρυπνούμε και ψάχνουμε απεγνωσμένα το Ποιοι Είμαστε, Γιατί ζούμε, Προς τα Πού θα πάμε, Πώς θα λυτρωθούμε, αναζητώντας τη Γαλήνη, Την Κάθαρση. Αυτή η συνειδητοποίηση μάς γεμίζει με δύναμη ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί ένα προστατευτικό Φως στη ζωή μας. Το Φως που πιστεύουμε πως έχουμε χάσει. Που έχουμε πειστεί πως δεν μας αξίζει να φέρουμε Εντός μας. Δεν χάνεται αυτό που Είμαστε. Αποπροσανατολίζεται, παρασύρεται, υποφέρει κι επισκιάζεται, μέσα από όλα τα αδιέξοδα μονοπάτια που επιλέγουμε και ψάχνουμε να βρούμε το Νόημα της Ζωής μας. Η Αρχική Δόνηση της πραγματικής ποιότητάς μας είναι πάντοτε Εκεί. Είναι η Καταγωγή μας. Το λέω με επίγνωση κι έχω το δικαίωμα να μιλάω έτσι γιατί είμαι Ένας, που έχει κατανοήσει τι είναι Το Σκότος. Αυτή ήταν η Ύψιστη Μύηση στη δική μου ιστορία. Το μόνο πράγμα που μπορώ για την ώρα να ομολογήσω, είναι πως έπειτα από επίπονες και επικίνδυνες ανομβρίες, σώθηκα Από Μία Σταγόνα Σοφίας. Αυτή η μικρή σταγόνα είναι ο Προορισμός. Σε αυτόν έχουμε τη δυνατότητα να φτάσουμε με Επίγνωση, όταν θα επιτρέψουμε να ενσαρκωθεί Μέσα μας ο Εσωτερικός μας Δάσκαλος. Για αυτό τον λόγο, δε θα τολμήσω ποτέ να σας πω τι να κάνετε στην ζωή σας. Μια τέτοια τακτική με ευκολία την επιλέγουν εκείνοι που δε σας θέλουν ελεύθερους και ολοκληρωμένους ανθρώπους. Είναι μια πράξη ανήθικη και διαβολική. Εγώ απλά θα σας πω την ιστορία μου, με αστραφτερή εντιμότητα, με την ορμή της αλήθειας μου. Και η Ψυχή σας ακούγοντας, θα θυμηθεί τα πάντα.