Εκείνο το πρωινό του Απρίλη, τη στιγμή ακριβώς που ο αρχιφύλακας Φυλαχτός απολάμβανε τον διπλό ελληνικό του και ο αστυφύλακας Μαλλιάς μετρούσε εναγωνίως τα γράμματα στο 8 οριζοντίως του σταυρόλεξού του, το τηλέφωνο χτύπησε επίμονα και η στριγκιά φωνή της ηλικιωμένης Δελακοβία, οργίλη, κατήγγειλε την κλοπή του αγαπημένου και πανάκριβου πίνακά της. Η τρομερή είδηση διαταράσσει τη ζωή του μικρού νησιού, όπου οι κάτοικοι αλληλοθεωρούνται τόσο γνωστοί όσο και αθώοι. Οι πρώτες υποψίες λοιπόν πέφτουν σε ένα παράξενο ζευγάρι, που μόλις έχει φτάσει από την Αθήνα. Οι δύο νέοι φαίνονται ιδιαίτερα αγαπημένοι, αλλά η αγάπη, ως γνωστόν, δεν αποτελεί τεκμήριο αθωότητας.
Το «Κατάσταση εκτάκτου αγάπης» είναι μια (απολαυστική) σάτιρα που διακωμωδεί την υποκρισία που ενίοτε χαρακτηρίζει τα ανθρώπινα. Κυρίως όμως επαναπροσεγγίζει την περιπέτεια της αγάπης, αφού σήμερα, περισσότερο από ποτέ, αναζητούνται οι άνθρωποι που θα τολμήσουν να αγαπήσουν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]