"Η κριτική του αποβλέπει στη διαφώτιση και προστασία των ορθοδόξων. Χαρακτηρίζει ασύμβατες τις ιδιότητες του ορθοδόξου χριστιανού και του μασόνου. Ο μασονισμός είναι αντιχριστανικός και πλήρης ανατροπή του χριστιανισμού". Το έργο αυτό είναι η πρώτη εκτενής εκλαϊκευτική αντιπαράθεση της ορθοδοξίας, στην ησυχαστική αυθεντικότητά της, με τον τεκτονισμό, που είναι ενσάρκωση της δυτικής αντιχριστανικότητας. Η γλώσσα του συγγραφέα είναι θεολογική. Ο Αγάπιος είχε καλή γνώση για τον μασονισμό. Δίνει την ταυτότητα των μασόνων και του ίδιου του τεκτονισμού. Αναφέρεται στις απατηλές μεθόδους των μασόνων. Δίνει την ορθή ερμηνεία για την οικοδομή του Ναού. Αναφέρεται στη μασονική μυστικότητα, που επιβεβαιώνεται από τις μυήσεις τους. Συσχετίζει τον μασονισμό με τη μαγεία. Διαψεύδει τη μασονική ηθική. Καταγγέλλει ως νόθες και πλαστές τις "αγαθοεργίες" των μασόνων και τους κατηγορεί για ανηθικότητα. Επιχειρεί "σύντομον της κακίας τους έλεγχον". Η κριτική του αποβλέπει στη διαφώτιση και προστασία των ορθοδόξων, παρά στη συνέτιση των τεκτόνων. Χαρακτηρίζει ασύμβατες τις ιδιότητες του ορθοδόξου χριστιανού και του μασόνου. Ο μασονισμός είναι πλήρης ανατροπή του χριστιανισμού. Κρίνει και χαρακτηρίζει τη μασονία ως θρησκεία. Ομιλεί για "την νεωτερικήν πλάνην (των μασόνων) ή μάλλον ειπείν αθεΐαν", που υποδηλώνει άρνηση του αληθινού Θεού, του Ιησού Χριστού. Είναι άπιστοι και τελείως άθεοι "ως μη χριστιανοί", αλλά κι "θεομάχοι". Θεός των μασόνων είναι ο Εωσφόρος (σατανολατρία). Προτείνει τους πρώην ορθοδόξους, που αποδέχθηκαν τον μασονισμό, στη μετάνοια και επιστροφή στην πίστη των Πατέρων τους. Η συμπερίληψη στη Μασονία όλων των θρησκευμάτων είναι μέθοδος εξαπάτησης και επεκτατισμού. Ταυτίζει τους μασόνους με τους εβραίους και υπογραμμίζει τη σχέση τους με του Ιππότες της Μάλτας και πρώην Ναΐτες. Αναζητεί τις ιστορικές αρχές της μασονίας, για να καταλήξει στο 1652-3. Σε κάθε περίπτωση το έργο αυτό αποτελεί και την πρώτη απόπειρα συγγραφής μίας συνοπτικής ιστορίας του τεκτονισμού στα ελληνικά.