...Ένεκα τούτου ερχόμαστε σε ένα δεύτερο ορισμό, ο οποίος εμφανίζεται επιτυχέστερος του προηγουμένου. Αυτός ανταποκρίνεται στην ουσία του δικαίου και θεωρείται ευρύτερα αποδεκτός σήμερα. Έχεις ως εξής: Δίκαιο είναι το σε κάθε περίπτωση ορθό. Επίσης πιο συγκεκριμένα θα μπορούσαμε να πούμε ότι το δίκαιο είναι το σε κάθε περίπτωση ανθρωπίνης σχέσεως ορθό. Το σημείο ισορροπίας στις διάφορες ανθρώπινες - διαπροσωπικές σχέσεις.
Τίθεται όμως εδώ το ερώτημα: Ποιο είναι το ορθό και ποιος θα κρίνει και θα αποφασίσει περί αυτού; Και ποια είναι η αυθεντία και το κύρος του κρίνοντος και αποφασίζοντος περί αυτού; Υπάρχει ένα τέτοιο πρόσωπο ή όργανο, το οποίο θα μπορεί να μας δίνει και να μας εγγυάται με βεβαιότητα το ορθό;
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Γεννήθηκε το 1934 στην Αθήνα. Σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1952-56). και με υποτροφία του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών και της Γερμανικής κυβερνήσεως, θεολογία και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Gottingen και θεολογία και νομική στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Ανακηρύχθηκε διδάκτορας της Θεολογικής Σχολής Αθηνών το 1970 και εκλέχθηκε υφηγητής του Κανονικού Δικαίου το 1980 και (τακτικός) καθηγητής το 1986. Διετέλεσε Πρόεδρος του "Φοιτητικού Θεολογικού Συνδέσμου", Αντιπρόεδρος της "Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων", Συγκλητικός Πρόεδρος του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεν. Γραμματέας του Επικοινωνιακού και Μορφωτικού Ιδρύματος, της Εκκλησίας της Ελλάδος και μέλος σε διάφορες επιτροπές της Εκκλησίας και των υπουργείων Παιδείας και Πολιτισμού.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
