Ήχος δ΄
Ωδή α΄
"Ανοίξω το στόμα μου"
Ανοίξω το στόμα μου
και διηγήσομαι πάμπολλα
εξαίρετα πράγματα.
Δεύτε [και] ακούσατε,
δεύτε, άρχοντες,
δεύτε, πραματευτάδες,
δεύτε και οι πλούσιοι,
δεύτε και οι πένητες.
Κρασί Σκοπελίτικο,
κουμανταριά η Κυπριώτικη,
μοσχάτο Σαμιώτικο,
και μερικά της Φραγκιάς,
Δάντσκας βούτκες δε
και Βλαχομπογδανίας,
ρασόλια Κορφιάτικα,
εκλεκτά πράγματα. [...]
Μόνο βιβλιογραφικά να το συλλογιστούμε, θα διαπιστώσουμε πως ο "αντιποιητικός" 18ος αιώνας ανέδειξε δύο από τους μείζονες νησιώτες ποιητές μας: τον Κρητικό Βιτσέντζο Κορνάρο, και τον Σκοπελίτη Κωνσταντίνο (ως το 1753, και έκτοτε Καισάριο) Δαπόντε (1713-1784). Πράγματι, άσχετα από το πότε έζησε ο πρώτος, ο "Ερωτόκριτός" του εκδόθηκε πρώτη φορά μόλις στα 1713 -δηλαδή τότε άρχισε η πανελλήνια ακτινοβολία του, που στα 1766 είχε κινήσει τη ζήλεια του Δαπόντε.
Πολυγραφότατος, μα και με περισσότερες δημόσιες διασυνδέσεις, αυτός ο αλλοτινός αυλικός των Μαυροκορδάτων, αρχίζοντας την εκδοτική του δραστηριότητα σε ηλικία 23 ετών, αξιώθηκε να ιδεί τυπωμένα τουλάχιστον 10 από τα περίπου 24 έργα του. Ένα από τούτα είναι και το απάνθισμα "Λόγοι πανηγυρικοί εις απλούς στίχους εις εγκώμιον διαφόρων Αγίων" (1778), το οποίο κλείνει κάπως απροσδόκητα με τον περίφημο "Κανόνα περιεκτικόν πολλών εξαιρέτων πραγμάτων" που παρουσιάζεται εδώ σε πρώτη αυτοτελή έκδοση.
Πιθανότατα τελειωμένος μετά τον Οκτώβριο 1768 και πριν από τον Ιούλιο 1774 (όπως μαρτυρεί η αναφορά του στον "νυν [Ρωσοτουρκικό] πόλεμο"), ο "Κανών" αυτός φαίνεται πως είχε ενταχθεί οργανικότερα στην "Γεωγραφική Ιστορία" (γρ. 1781) του Δαπόντε, πολυσύνθετο έργο που έμεινε ανέκδοτο -καθώς και διάφορα άλλα, ποιητικά και πεζά πονήματα του ίδιου- ίσαμε τις μέρες μας [...]
(από τη σημείωση του επιμελητή)
Γιώργος Π. Σαββίδης (Επιμέλεια)
O Γιώργος Πάνου Σαββίδης (1929-1995) ήταν μελετητής, επιμελητής εκδόσεων και καθηγητής νεοελληνικής φιλολογίας. Ξεκίνησε τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Aθηνών, αλλά τις συνέχισε στο King's College του Cambridge και στο Aριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας φιλολογίας το 1966, με τη διατριβή "Oι καβαφικές εκδόσεις (1891-1932)". Έκτακτος αυτοτελής καθηγητής Nεότερης Eλληνικής Φιλολογίας στο Aριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από το 1966, παραιτήθηκε για λόγους ακαδημαϊκής και ηθικής τάξης το 1971 και επανήλθε το 1974, ως τακτικός καθηγητής, για άλλα εννέα χρόνια (εθελουσία έξοδος). Διετέλεσε μόνιμος επισκέπτης καθηγητής της Έδρας Nεοελληνικών Σπουδών Γιώργου Σεφέρη, στο Harvard University, από το 1977 έως το 1984, όταν παραιτήθηκε οικειοθελώς και αποχώρησε. Tα επιστημονικά του δημοσιεύματα ξεκίνησαν από το 1951, ενώ παράλληλα συνεργάστηκε με πολλά έντυπα (κυρίως τις εφημερίδες "Tο Bήμα" και "Tα Nέα"). Επιμελήθηκε με υποδειγματικό τρόπο εκδόσεις ποιημάτων του Σεφέρη, του Kαβάφη, του Kαρυωτάκη, του Σικελιανού, του Bαλαωρίτη, του Καισάριου Δαπόντε και άλλων. Πέθανε στον Λόγγο στις 11 Ιουνίου του 1995, σε ηλικία 66 ετών.
