Μαθηματική εξίσωση, μουσική παρτιτούρα, εικαστικός καμβάς, ποιητικό εργαλείο, όπλο αντίστασης, μέσο κοινωνικοποίησης, πεδίο φεμινιστικής διερεύνησης, αφετηρία στοχασμού, το πλέξιμο δεν είναι απλώς μια μοναχική δραστηριότητα, μια τεχνική αναδημιουργίας. Πίσω από τη χειροτεχνία λανθάνει ένας ολόκληρος πολιτισμός. Η Κατερίνα Σχινά, επίμονη πλέκτρια παιδιόθεν, αποτυπώνει τα πολλά πρόσωπα του πλεκτού ανατρέχοντας στην ποίηση και την πεζογραφία, την ανθρωπολογία, τις κοινωνικές επιστήμες, τις εικαστικές τέχνες, τα μαθηματικά και τα κινήματα αμφισβήτησης. Συγχρόνως γράφει την πλεκτική αυτοβιογραφία της, μέσα από τις ιστορίες των πουλόβερ που έφτιαξε κι εκείνων που τα φόρεσαν.

Είχα ήδη αρχίσει να αισθάνομαι τη χειροτεχνία σαν μια στιγμή ελευθερίας, που ξεγλιστράει από την εξορία των μηχανισμών της εργασίας για να καταλάβει τον χώρο όπου οι επιθυμίες είναι ταυτόσημες με τη ζωή· σαν μια οριακή στιγμή έκφρασης, μια ευφάνταστη στιγμή προσωπικής πραγμάτωσης, και –γιατί όχι;– σαν ενσάρκωση της δυνατότητας για μια εναλλακτική θεώρηση των πραγμάτων. Φοράω αυτό που θέλω, φτιαγμένο όπως το θέλω, ένα και μοναδικό, σκεφτόμουν. Το πουλόβερ μου είμαι εγώ.

Κατερίνα Σχινά