Τα γεροντικά κείμενα των αββάδων της Ερήμου αποτελούν ένα αληθινό θησαυροφυλάκιο, αταμίευτου από τα κλασικά δυτικότροπα συστήματα ηθικής, γνησίου ήθους του αντισυμβατικού, στην αρχοντιά και την ευρυχωρία του, τρόπου της Ορθοδοξίας. Η ευλαβική σπουδή στα περιστατικά και τα πρόσωπα, που προβάλλει ως οδοδείκτες απλανείς, ο φίλος συγγραφέας του παρόντος πονήματος θεολόγος Γεώργιος Σούμπουρας, αφ΄ ενός δίνει εναύσματα καταγραφής θεολογίας και ήθους με βιωματικό και απαραχάρακτο κριτήριο, αφ΄ ετέρου όμως ανοίγει οδούς πορείας αληθούς Χριστιανισμού, τρόπους ζωής του Ευαγγελίου, όχι ως άτεγκτου, τυποποιημένου και κατεστημένου τρόπου συμπεριφοράς, αλλ΄ ως αγωνιστικής και μαρτυρικής περιπέτειας, υπέρτερης του συμπνιγμού της Φαρισαϊκής αυτοδικαίωσης. Την ίδια ώρα που απρόσμενα και θεϊκά σταλάζει στους πεπτωκότες και αμαρτωλούς αλλά και στο σύνολο των μελών του σώματος του Χριστού βάλσαμο θεραπείας, φως ιλαρό, ανδρεία, χαρά και παρηγοριά. Στο κλίμα και το περιβάλλον ενός συνεχώς μεταβαλλόμενου κόσμου, όπου η τεχνολογία καλπάζει αλλά η πνευματικότητα υποχωρεί, όπου η επικοινωνία ιλιγγιά αλλά η αληθής κοινωνία των προσώπων απονεκρώνεται, όπου οι καλοί τρόποι συμπεριφοράς χρυσοπακετάρονται ως πωλούμενα υλικά αλλά η αληθινή αγάπη και συν-χώρηοη προς τους συνανθρώπους παντελώς αγνοείται, όπου η πνευματική δειλία θρασύνεται επιθετικά αλλά η ανδρεία της θείας ζωής των μαρτύρων της συνειδήσεως λοιδορείται ως ανόητη αδυναμία, ο λόγος και ο τρόπος των αγίων αββάδων συγκλονίζει επαναστατικά τις συχνά παγιωμένες ηθικιστικές νοοτροπίες των πολλών, οι οποίοι δεν έχουν δεχθεί ακόμη ως χάρισμα από τον Χριστό την ελευθερία του πνεύματος. [...] (από τον πρόλογο του Αρχιμ. Νικόδημου Σκρέττα)